Danas je 25. maj.
1770. GODINE:
Epidemija kuge se pojavila u Skadru i prenijela na Bar i Podgoricu, uskoro obuhvativši čitavi jugozapadni dio Crne Gore, sve do Spuža i Nikšića.
Velika smrtnost je zabilježena u Podgorici, na Cetinju i Riječkoj nahiji, a žrtava je bilo u Crmnici i Lješanskoj nahiji. Samo u novembru 1770. umrlo je u Podgorici 200 ljudi. Riječki knez Nikola Tujović je pisao: “Velika i zla bolest mori u Podgorici neprestano, i došla je u Krnjice, i tu mnogo kućah opustjela. Dosegla se i do Crmnice i u Lješansku nahiju”.
***
1896. GODINE:
Dr Josip Pera je telegramom obavijestio Ministarstvo unutrašnjih djela na Cetinju da je bolesnik iz Podgorice, koji je iz Carigrada stigao na barski Pristan “Lloydovim” parodbrodom, pronađen mrtav, a da je uzrok smrti variola vera – velike boginje.
Doktor je naredio da se tijelo odmah ukopa, uz velike mjere predostrožnosti, da se njegove stvari spale, a kuća u kojoj je umro stavi u karantin 15 dana. Od vlasti je zahtijevao da se braći nikako ne dozvoli odvoz tijela. Njegove stroge, ali profesionalne metode rada izazvale su u ovom, kao i drugim slučajevima, razna neslaganja i reagovanja običnih ljudi, ali i institucija. Oštre mjere su u ovom slučaju imala efekta – bolest se nije proširila na druge ljude.
***
1923. GODINE:
Po naređenju Ministarstva narodnog zdravlja Kraljevine SHS, otpočela je sa radom Antimalarična ambulanta, prva socijalno-medicinska ustanova u Baru.
Za prvog ljekara koji je vodio akciju protiv ove bolesti koja je odnijela živote mnogih Barana imenovan je dr Niko Barišić iz Dubrovnika. U programskim zadacima je stajalo da je njena osnovna funkcija vršenje besplatnih pregleda i liječenja stanovništva oboljelog od malarije, epidemiološko izviđanje malarijom zahvaćenih terena, njegova asanacija i zdravstveno prosvjećivanje stanovništva. Sve konsultacije, intervencije i ljekovi su bili besplatni. Antimalarična ambulanta se nalazila u kući Pera Trcete u Starom Baru.
***
1944. GODINE:
Na Čelobrdu, kod Svetog Stefana, četnici su strijeljali tri mlada partizana iz Bara: Anta Iličkovića, Nika Jovetića i Branka Bokana.
Tijela su prenešana u Budvu i zakopana dvadesetak metara od morske obale. Tek desetak dana nakon pogibije, njemačka komanda dozvolila je porodicama da posmrtne ostatke sahrane u porodičnim grobnicama – Iličkovića na groblju Sveti Vić, Jovetića na groblju Gvozden Brijeg, a Bokana u rodnom Bukoviku. Njihova sahrana pretvorila se u javnu demonstraciju protiv okupatora koja je ugušena nasilnim putem. Udruženje boraca i Savez omladine Svetog Stefana su 1967. godine na mjestu pogibije podigli spomen ploču, koju na ovaj dan pohode porodice poginulih.
***
1946. GODINE:
Otvorena je Srednja poljoprivredna škola, po odluci Ministarstva poljoprivrede Crne Gore.
Prvi direktor bio je Dragutin Škerović, poljoprivredni tehničar iz Danilovgrada. Za potrebe škole izgrađen je nov objekat na mjestu gdje će dvadesetak godina kasnije nići Ulica maršala Tita. Projektom je predviđeno da ima prizemlje i dva sprata, međutim zbog nestabilnosti terena i podzemnih voda, izgrađeni su prizemlje i sprat, ukupne površine 1806 m2. Na spratu je bio i Dom učenika.
***
1957. GODINE:
Kao državni praznik omladine SFRJ ustanovljen je Dan mladosti, na prijedlog predsjednika Josipa Broza Tita.
Praznik je bio povezan sa rođendanom doživotnog predsjednika SFRJ, koji je rođen 7. maja, ali ga je proslavljao na ovaj dan. Glavni simbol Dana mladosti bila je štafeta koju je još od 1945. više stotina hiljada omladinaca nosilo kroz čitavu Jugoslaviju, a 25. maja je predavana Titu ili njegovom izaslaniku na masovnom sletu koji je organizovan na stadionu JNA u Beogradu. Učešće na sletu smatralo se pitanjem prestiža i časti, a mladi Barani su tri puta bili dio centralne manifestacije u Beogradu – 1974, 1978. i 1985. godine.
Maja 1983. Bar je bio određen da delegira tzv. posljednjeg nosioca štafete, koji bi je donio do svečanog postolja i uručio. Barsko omladinsko rukovodstvo je za to predložilo Miodraga Tanja Masoničića, ali se nakon pritiska i sugestija lokalnog političkog rukovodstva na posljednjoj sjednici odlučilo za Miodraga Mrdaka, prvog oficira palube na brodu „Nikšić“ „Prekookeanske plovidbe“. On je štafetu predao Miki Špiljku, predsjedniku Predsjedništva SFRJ.
***
1967. GODINE:
Otvorena je nova benzinska pumpa na magistrali, kako se govorilo, „nedaleko od Dvorca kralja Nikole”.
Za nju tadašnja “Pobjeda” kaže da je malo koji objekat u Baru dobio toliko komplimenata: “Svi vozači koji su na njoj uzimali gorivo rekli su da je jedna od najfunkcionalnijih na Jadranu. Pumpa ima dva prilaza za putnička vozila i poseban prilaz sa druge strane zgrade za teretna vozila”.
***
2009. GODINE:
Potpisan je Memorandum o razumijevanju između Opštine Bar i njemačke NVO Help.
Na osnovu njega realizovan je projekat izgradnje 15 montažnih objekata za izbjegla i raseljena lica, privremeno smještena na teritoriji barske opštine. Memorandum su potpisali šef podgoričke HELP kancelarije Klaus Mock, u ime Opštine Bar predsjednik Žarko Pavićević, stalni zamjenik ambasadora Njemačke u Crnoj Gori Dagmar Schmidt, predstavnik UNHCR u Crnoj Gori Serge Ducasse i direktor Zavoda za zbrinjavanje izbjeglica Željko Šofranac.
