Izložbom „Konstrukcije“ savremene crnogorske akademske slikarke Lidije Nikčević, nastavljen je likovni program 38. „Barskog ljetopisa“.
U ciklusu koji je barskoj publici sinoć premijerno prikazan, umjetnica nudi misaono i vizuelno promišljanje odnosa prostora, materije i identiteta. Ona kombinuje preciznu geometrijsku osnovu sa intuitivnim potezima, brišući granicu između racionalnog i intuitivnog, između arhitekture i apstrakcije.
„Likovna poetika Lidije Nikčević u tematskom ciklusu ‘Konstrukcije’“’ predstavlja promišljenu i vizuelno snažnu analizu arhitektonike savremenog urbanog pejzaža, ali ne u njegovoj fizičkoj, već u njegovoj značenjskoj, ideološkoj i egzistencijalnoj dimenziji“, kazala je, otvarajući izložbu, istoričarka umjetnosti i likovna kritičarka Lucija Đurašković.
“Radi se o unutarnjoj slikarskoj refleksiji umjetnice prema gradu, satkanom od ideja čiji korijen prepoznajemo u socrealističkom korpusu, sa modernističkim elementima konstruktivizma, kubizma, geometrijske apstrakcije i neoplastičizma koji se u današnjem vremenu ogledaju u idejama globalizma, gdje više nije simbol specifične zajednice, identiteta ili kulturnog pamćenja, već strogo strukturisan sistem proizvodnje, kontrole, koji neminovno vodi ka otuđenju od drugog kao i od nas samih“, istakla je Đurašković dodajući da se arhitektura koju Nikčević prikazuje oslanja na jezik socrealističke monumentalnosti, ali je pročišćena i fragmentisana kroz kubističke forme: masivne strukture, pravilni ritmovi, zatvoreni volumeni bez pukotina. „To su“, ukazala je, „zgrade koje ne komuniciraju sa okruženjem i čija je estetika hladna, matematička, sistemska. One ne pozivaju, ne primaju, ne pamte – one dominiraju“.
Đurašković u svom kritičkom osvrtu naglašava da prizori koje umjetnica predstavlja nisu plod mašte, već je to svakodnevica u kojoj bivstvujemo i koja nas okružuje: gradilišta, skele, radnici sa šlemovima, monumentalna zdanja u izgradnji… „Ipak, njihov slikarski tretman ih izdvaja iz dokumentarnog ili realističkog tona. Radnici su svedeni na figure bez izraza, depersonalizovani, gotovo robotski. Nema interakcije, nema drame, nema pripovijedanja, nema rastinja koje bi ukazivalo na klicu života“, kazala je, između ostalog Đurašković.
„Ova izložba funkcioniše i kao ogledalo, i kao upozorenje. Ona prikazuje, ali i razotkriva, i to precizno, bez viška, pretjerivanja, hladno, bez patetike. Gradovi Lidije Nikčević su gradovi bez lica, bez identiteta: oni predstavljaju svijet postojanja, ali ne i prisustva prebogatih iskustava života. A upravo u tom odsustvu krije se, paradoksalno najdublja prisutnost – poziv da se zapitamo gdje smo, kuda idemo, i da li je moguće da grad koji gradimo prestane biti ogledalo naše otuđenosti i samoće“, zaključila je Lucija Đurašković, izražavajući želju da Nikčević kroz važne egzistencijalne opomene osvaja i niže dalje umjetničke uspjehe.
Lidija Nikčević pripada mlađoj generaciji vizuelnih umjetnica koje prepoznatljivo oblikuju savremenu crnogorsku scenu. Školovana je na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju, gdje je završila osnovne, specijalističke i magistarske studije slikarstva, a svoje znanje usavršavala je u Slovačkoj i Hrvatskoj, kroz studijske boravke i međunarodne umjetničke rezidencije. Do sada je izlagala u najznačajnijim galerijama Crne Gore i regiona, a njena djela bila su predstavljena i u Austriji, Italiji, Španiji, Hrvatskoj, Srbiji i Slovačkoj. Dobitnica je brojnih nagrada i priznanja, aktivno djeluje i kao saradnica u nastavi na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju.
