Publika će u Baru večeras (na Ljetnjoj sceni Doma kulture u 21 sat) ponovo, nakon premijere, imati priliku da pogleda komediju Obrada Nenezića “Palastura”. O stvaralačkom procesu tokom rada na predstavi , glumačkoj ekipi, komediji kao žanru, sa univerzalnim i uvijek aktuelnim temama, kao i saradnji sa Barom, koja je otpočela prije nekoliko godina, razgovarali smo sa scenaristom i rediteljem Obradom Nenezićem.
Obrad Nenezić je diplomirao dramaturgiju na Akademiji umjetnosti u Beogradu, u klasi profesora Siniše Kovačevića. Doktorand je Teorije dramskih umjetnosti, kulture i medija. Scenarista je nekoliko dugometražnih filmova, reditelj i pisac teksta za više pozorišnih predstava, pisac romana, poezije, istorijskih drama…
RB/BI: Kakvi su Vaši utisci nakon premijere, koliko ste zadovoljni radom glumačke ekipe, onim što su pokazali i reakcijama publike?
Nenezić: Poslije 30 dana intenzivnog rada osjećam umor, ali sam ekipom bio zadovoljan i tokom proba. Interno smo se šalili da već poslije desetak dana rada možemo da izađemo pred publiku. Nisam ni sumnjao u njih, jer se radi o ozbiljnoj glumačkoj postavi, prvenstveno Elizabeta Đorevska i Duško Radović, Jovan Dabović, Filip Đuretić, te glumci iz Bara, Dragiša i Ana Simović, kao i najmlađa Jelena Rahmanjinova, koja je imala prvi nastup na sceni poslije diplomiranja. Ovim putem joj baš od srca čestitam, jer je odlično iznijela ulogu i opravdala povjerenje. Publika, a bilo je ovdje oko 600 ljudi, sve je rekla svojim aplauzima i nagradila rad.
RB/BI: Više puta ste rekli da je “Palastura” nalik na Sterijinu “Pokondirenu tikvu” i Nušićevu “Gospođu ministarku”. Ipak, ona donosi i nešto novo, osim Vašeg jedinstvenog stila i prepoznatljivih dramaturških i duhovitih elemenata, i kopču sa savremenošću, jer precizno i jasno preslikava našu društvenu i političku zbilju poslednjih decenija, govori o bračnim odnosima… Koliko je ona kritika, a znamo da pozorište ima i tu snažnu funkciju društvene angažovanosti, naše stvarnosti i kakav je Vaš odnos prema tome?
Nenezić: Naravno da jeste kritika, komedije koje radim ne zovem komedijama nego duhovitim dramama, zbog podteksta koji je mučan i gorak. Često mi se dešava da ljudi kada odu sa premijere, šalju poruke da je predstava duhovita, da im je bilo lijepo tokom izvedbe, a da poslije dolazi ta mučnina. Komedije se i rade zbog toga da se skrene pažnja na neke, da budem vaspitan, pa kažem, nelijepe stvari. Što se tiče komedije, tu su ograničeni motivi. Dakle, u pravu ste, rekao sam da je “Palastura” daleka potomkinja “Gospođe ministarke”, kao što je “Ministarka” potomkinja “Pokondirene tikve”, a Sterijine komedije, kao što znamo iz istorije teatra, su proizašle iz Plauta i Molijera. U teoriji komedije ne radi se o dramskom problemu, nego neistraženosti komike, odnosno smijeha i duhovitosti, dakle, ponavljaju se motivi. Vrlo je malo originalnih komedija, i komedija nikada nije patila od originalnosti, ali je uvijek patila od “novih čitanja”. To je ono što ste rekli, da i u ovom komadu prepoznajemo Crnu Goru, Bar ili moj Nikšić, na kraju, cijeli region.
RB/BI: Radili ste već u Baru- obradili ste najpoznatiju istorijsku i ljubavnu priču sa ovih prostora o Vladimiru i Kosari- “Sveti i prokleti”, prije toga ” Taštinarije”, za vrijeme korone napisali ste fantastičan antifašistički roman inspirisan “Crvenim košuljama”, odnosno događajem iz Drugog svjetskog rata na Belvederu… Očito su Bar i njegova istorija inspirativni za Vas. Zbog čega?
Nenezić: Zahvaljujući, prije svega, ljudima. Moja saradnja sa Vašim gradom počela je još kada je na čelu Kulturnog centra bio Ćazim Nikezić, pa sa Dragišom Simovićem, a sada je nastavljena sa Erolom, Milijom… To je jedna ekipa sa kojom radim već godinama. Antifašistički roman koji ste pomenuli “Deset za jednog” je , u stvari, bio planiran za barsku pozorišnu scenu, međutim kada sam napisao sinopsis, djelovao je vrlo brutalno. Shvatili smo da to nije priča za ljeto, i tako smo došli do “Palasture”.
RB/BI: Da li je moguće roman “Deset za jednog” postaviti na scenu, ili bi možda bolje izgledao kao filmska ekranizacija, jer priča, zaista, djeluje filmski..
Nenezić: U pravu ste, djeluje tako, jer kada romaneskno radim, tako i pišem u romanu. Međutim, srž je dramska, kao, na primjer “Zločin i kazna”- kada iz tog romana “iščupamo” tridesetak stranica, onda je to drama koja se radi, sve ostalo je romaneskno, opisno, lirsko ili psihološko. Kada bi roman “Deset za jednog”, tu tragičnu priču o mladim ljudima koji su izginuli na Belvederu, obradili i postavili na scenu, onda bih tako radio.
RB/BI: Dakle, osim ljudi, za Bar Vas vezuje i naša zanimljiva istorija i kulturno- istorijska baština?
Nenezić: Da, svi ti ljudi koje sam pomenuo i neke koje, možda nisam, vremenom su postali moji prijatelji. Drago mi je da je moj prvi saradnik na ovoj predstavi, kao asistent režije, bio Milan Vujović, čije smo Priče III dio, promovisali prije par dana ispred Dvorca. Poslije njihovih poziva, počeo sam da istražujem barsku istoriju, iščitavam, i to je ozbiljan proces. Ljudi i energija ovog grada mi veoma odgovaraju, iskreno, Bar mi najviše liči na moj Nikšić. Volim tu neku širinu, koju posjeduje i Nikšić.
RB/BI: Da se vratimo predstavi ” Palastura”. Ekipu ste bazirali na iskusnim glumcima, ali tu je i odlična mlađa postava, takođe, noseći dio predstave su i barske snage- pomenuli ste novinara i pisca Milana Vujovića, kao asistenta režije, izvršni producent i glumac u komadu bio je doajen barskog glumišta Dragiša Simović, dvije uloge sjajno su iznijele takođe, dvije Baranke, Andrijana Simović i Jelena Rahmanjinova. Koliko Bar ima potencijala za razvijanje pozorišta?
Nenezić: Sve više… Bar, prije svega ima infrastrukturu, ovu scenu, koja je ljetnji bioskop, scenu u Starom gradu, koja se renovira i koja je izvanredna… Najbitnije je da se stvore uslovi, a ljudi su nesumnjivo tu. Ana je članica Užičkog pozorišta, Jelena, koja je diplomirala u klasi Ljiljane Blagojević, tek dolazi. Ranije sam sarađivao i sa drugim glumcima. Sve to je zavidan potencijal. Bar treba da se razvija i kulturno i turistički, i poveže u tom smislu. Vidim da se sve više radi na tome i to je dobro. Prije par dana je završen Barski ljetopis, koji je imao odličnih programa. Uvijek treba podržati kreativne ljude.
Obrad Nenezić radi kao urednik dramskog programa u KIC- u ” Budo Tomović”, u Podgorici. U narednom periodu fokusiraće se na njegovo unapređenje, a do kraja godine publika bi trebalo da vidi i njegov novi autorski projekat- duo dramu.
