U sklopu projekta “Ponos svuda – strateški pristup ljudskim pravima LGBTI osoba u Crnoj Gori”, koji realizuje Kvir Montenegro u partnerstvu sa NVO Juventas i Asocijacijom Spektra, večeras je, u saradnji sa Kulturnim centrom Bar, u Dvorcu kralja Nikole održano “Veče kvir kulture”. Program je sadržao projekciju dokumentarnog filma “Ja sam simbol otpora”, diskusiju o kvir kulturi, te predstavu “Pometnje pitomca Terlesa”.
“Ovaj projekat je finansiran od strane Evropske unije, posredstvom Delegacije Evropske unije u Crnoj Gori i Ministarstva javne uprave, digitalnog društva i medija. Prvo veče kvir kulture bilo je održano na Cetinju, tamo je odziv bio odličan (onoliko koliko su dozvoljavale epidemiološke mjere). U Bijelom Polju kao i u Baru večeras, odziv je manji, što je možda nama neki signal, koje su to regije u Crnoj Gori gdje bi više trebalo da se govori o kvir kulturi“, kazala je za Radio Bar i Bar Info Katica Maksan, aktivistkinja Queer Montenegro.
Naša sagovornica ističe da u posljednje vrijeme ima značajnih pomaka kada je u pitanju položaj LGBT zajednice u Crnoj Gori.
„Ja sam jedna od osoba koje su bile na prvom Montenegro Prajdu 2013. godine. Moram reći da je ove godine bio najveći Prajd, podržava nas sve više ljudi, svakako roditeljska i porodična podrška raste, što je nama izuzetno važno. Smatram i da je Zakon o registrovanom partnerstvu, koji je donesen i čija je implementacija počela, od velike važnosti za sve osobe u Crnoj Gori. Planiramo da nastavimo ovo što radimo, a to je decentralizacija, i da širimo pokret u cijeloj Crnoj Gori, budemo aktivni na polju kulture, sporta… i svega za šta se Queer Montenegro od početka zalaže“, kazala je Maksan, koja je bila i moderatorka večeri.
O filmu „Ja sam simbol otpora“, predstavi „Pometnje pitomca Terlesa“ kao i o kvir kulturi u Crnoj Gori, govorili su dramaturzi Dragana Tripković i Vasko Raičković, članovi NVO „ATAK“.
“Režiju ovog kratkog dokumentarnog filma potpisuje mladi reditelj Bane Milatović. U trenutku kada je počela korona, shvatili smo da neće biti moguće organizovati Prajd na način na koji se obično organizuje. Bilo je potrebno da nađemo neku formu koja bi bila prilagođena okolnostima koje su nas sve zadesile. Tako da smo, kroz set intervjua i promišljanje o tome šta za sve nas uopšte znači Prajd i šta je ovaj pokret uradio za LGBT zajednicu u Crnoj Gori, došli na tu ideju. Bavili smo se tom temom u komunikaciji sa ljudima koji su glavni akteri i pokretači svih važnih pitanja koje se tiču prava LGBT osoba u Crnoj Gori. Bilo je bitno kazati šta podrazumijeva ta definicija borbe, sadržana u rečenici i naslovu filma ‘Ja sam simbol otpora’. U filmu su osobe, koje su na neki način i zvijezde LGBT pokreta u Crnoj Gori, koji su svojim desetogodišnjom (ili čak i više godina, od kad postoji Queer Montenegro) aktivnošću došli do određenih uspjeha“, ispričala je Dragana Tripković.
Predstava “Pometnje pitomca Terlesa”, se između ostalog, bavi problemima koje adolescenti homoseksualne orijentacije imaju u svojim životima. Glavni lik tumači mladi glumac Marko Rajković.
Adaptaciju istoimenog romana austrijskog pisca Roberta Muzlija uradio je Vasko Raičković a režirao Zoran Rakočević. Predstava je realizovana u produkciji Alternativne teatarske kompanije (ATAK), Kvir Montenegro i KIC “Budo Tomović”, “čime se doprinijelo procesu otvaranja institucija civilnom sektoru koji se bavi aktivizmom kroz kulturu”.
“Mi smo došli na ideju da od romana napravimo dramu, to je dosta složeno s obzirom da svu težinu različitih aspekata priče, stavlja na jednog glumca”, pojasnio je Raičković.
Kvir Montenego se bavi i izdavaštvom, a Raičković je i jedan od pokretača Konkursa za najbolju kvir priču. Nedavno je u njihovom izdanju, u za sada digitalnoj formi, objavljena i peta zbirka najboljih priča pristiglih na Konkurs.
Kvir je termin koji potiče iz engleskog jezika i osamdesetih godina označavao je pogrdan naziv za homoseksualne osobe. Danas ima drugo značenje i koristi se kao naziv za cjelokupnu homoseksualnu, biseksualnu, transrodnu i interseksualnu zajednicu, kao i heteroseksualne osobe koje sebe vide ili žive svoj život van heteropatrijarhalnih normi. Kvir se takođe odnosi na aktivizam, pokret, teorijski pravac kao i na samu osobu i njene identitete te na taj način podrazumijeva nepristajanje na „samorazumljivo” praćenje društvenih pravila.
