Danas je, nakon duže bolesti, preminuo jedan od najpoznatijih barskih umjetničkih fotografa Stevo Popović (1962).
Fotografijom je počeo da se bavi još u srednjoj školi, a jedan je od utemeljivača Foto kluba “Beograd”, u sklopu koga je, na studijama, bio učesnik desetak zajedničkih izložbi i osvajao niz jugoslovenskih nagrada.
Po dolasku u Bar, bio je aktivan u Foto klubu koji je nosio ime grada.
Ostao je upamćen po nevjerovatnoj volji za dobrim snimkom, strasti koja se često graničila sa ludošću: penjao se bez zaštite na obelisk “Izborove” robne kuće kako bi hvatao “total”, skakao na binu tokom koncerata rock bendova boreći se sa obezbjeđenjem, lomio objektiv aparata u sitne djeliće kako bi dobio posebni efekat mozaika… Bio je, po riječima kolega, izvanredan u izradi aktova još osamdesetih, strogo poštujući privatnost djevojaka iz Bara koje se fotografišu.
Nijedna od izložbi starih fotografija koja su upriličene u posljednje tri godina nije mogla proći bez njegovih radova, a na postavci “Prve četiri decenije barskog pop-rocka” čitav jedan pano bio je posvećen neprevaziđenim Stevovim snimcima sa koncerata “Bijelog dugmeta” i “Riblje čorbe” 1985. godine. Sa Željkom Milovićem je koautor knjige “Izdaleka mi žene na potonule katedrale liče” (poezija + fotografije), a njegov potpis nosi i jedini akt na naslovnici “Novih barskih novina”, 1. juna 2010. godine.
Nakon kratkotrajnog rada u štampariji “Branko Đonović”, Stevo Popović je krajem osamdesetih otvorio prvu privatnu štampariju u Crnoj Gori. Nosila je ime “Grafička radionica” i u njoj su publikovane knjige i časopisi bliski alternativnoj kulturi, među njima i čitav niz prvih OSHO glasnika u ovom dijelu Jugoslavije.
Posljednjih dvadesetak godina bio je aktivan u nevladinom sektoru.
Čitavog života, i u najtežim trenucima, bio je nespresušni izvor optimizma i pozitivne energije, i po tome će ga pamtiti mnogi prijatelji.
Iza Steva Popovića su ostale supruga Snežana i kćer Neda. Sahrana će biti obavljena u nedjelju na gradskom groblju Gvozden brijeg u 15 sati.
