Danas je 15. april.
1904. GODINE:
Rođen je u Sutomoru Rudolf Primorac, jedini narodni heroj Drugog svjetskog rata iz naše opštine koji nema svoju ulicu.
Majka mu je rodom iz Spiča, pa je tu proveo djetinjstvo do odlaska na školovanje, najprije u Drniš, a potom u Šibenik, zatim na Vojnu akademiju. Aprilski rat 1941. zatekao ga je kao majora II bataljona 85. pješadijskog puka. U partizanima je od prvih dana ustanka. Bio je načelnik Štaba Prve dalmatinske brigade, potom načelnik Štaba III udarne divizije sa kojom je učestvovao u bitkama na Neretvi i Sutjesci. Kraj rata dočekao je kao pomoćnik načelnika Vrhovnog štaba Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije, sa činom general-potpukovnika. U aprilu 1945. postavljen je za šefa Jugoslovenske vojne misije u SSSR. Još za života, sedam godina prije penzionisanja, proglašen je za narodnog heroja Jugoslavije.
***
1914. GODINE:
Rođen je u Gornjim Seocima u Crmnici Blažo Jokov Orlandić, revolucionar, jedan od organizatora Trinaestojulskog ustanka.
Osnovnu školu je završio u rodnom selu, Gimnaziju na Cetinju, a Filozofski fakultet je upisao u Skoplju, gdje je formirao prvu partijsku organizaciju. U istom gradu je više puta hapšen od strane režima Kraljevine Jugoslavije i postao sekretar Pokrajinskog komiteta KPJ za Makedoniju. U maju 1941. se vratio u Crnu Goru i učestvovao u pripremanju oružanog ustanka, kao instruktor Mjesnog komiteta KPJ za Bar i član Vojnog komiteta. Kasnije je sa Četvrtom proleterskom brigadom prešao u Bosnu i bio zamjenik komesara Devete krajiške brigade. Marta 1943. godine je ranjen, i prebačen u Centralnu partizansku bolnicu koju su kod Glamoča presreli njemački i četnički vojnici, poubijavši sve ranjenike i bolesnike. Jula 1949. godine, proglašen je za narodnog heroja. Centralna gradska škola nosi ime po njemu, a dan njegovog rođenja ujedno je i Dan Škole. Bista ovog narodnog heroja postavljena je u dvorištu škole 15. aprila 1982.
1971. GODINE:
U štokholmskoj bolnici “Sveta Karolina” umro je ambasador SFRJ u toj zemlji Vladimir Rolović, smrtno ranjen osam dana ranije od grupe terorista predvođenih Mirom Barešićem.
Atentatori su upali u jugoslovensku ambasadu, zarobili Rolovića, a potom mu pucali u glavu i noge. Rolovićevo tijelo je prenešeno u Beograd, pa je 17. aprila sahranjen u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu, uz najviše državne počasti. Tokom života, bio je učesnik NOB, društveno-politički radnik SFRJ i SR Crne Gore, narodni heroj i visoki oficir UDBE. Jedna od centralnih ulica u gradu nosi njegovo ime.
***
1979. GODINE:
U 7 časova, 19 minuta i 50 sekundi, zemljotres intenziteta IX stepeni Merkalijeve skale, sa magnitudom od 7 Rihtera, izazvao je katastrofalna razaranja na cijelom Crnogorskom primorju, na dužini od preko 100 km.
Epicentar se nalazio u Jadranskom moru, između Ulcinja i Bara, na udaljenosti od 15 km od obale. Ognjište potresa bilo je na dubini od 30 kilometara. Živote je izgubila 101 osoba u Crnoj Gori (49 u Baru) i 35 u Albaniji. Povrijeđeno je više od hiljadu ljudi, a među njima 159 teško. Lakše i teže povrijeđenih samo u Baru bilo je preko 300.
Sa planina su se odranjala čitava brda stijenja i kamenja, a samo jezgro Topolice bilo je obavijeno prašinom, jer je zgrada Opštinskog suda srušena do temelja. Petospratni hotel “Agava“ raskrilio se poput harmonike i nalijegao na prvi sprat, međutim, niko od 30 gostiju i osoblja hotela nije poginuo. U Luci Bar naprsli su gatovi, džinovske dizalice iskočile iz svojih ležišta, a dva sata nakon zemljotresa izbio je požar u skladištu gata dva i progutao velike količine pamuka. Na rezervoarima na Volujici došlo je do naprsnuća i gorivo je počelo da ističe. Veoma je oštećena stara zgrada Bolnice, pa je 300 bolesnika moralo biti iznijeto u dvorište. Stari Bar je bio polusrušen, a više od 50% kuća je uništeno u Pečuricama, Zupcima, Dobroj Vodi, Šestanima, Krajini, Sutomoru, Mišićima, Čanju… U Crmnici je bilo najviše žrtava, i srušenih kuća. Nestalo je vode i struje, prekinute su sve PTT veze, a urušena je Jadranska magistrala prema Ulcinju i Petrovcu. Crmnički vijadukt je bio teško oštećen. Stradala je i pruga Beograd-Bar, od Skadarskog jezera do Sutomora i Bara.
Prva vijest o zemljotresu na Crnogorskom primorju u svijet je “otišla” zahvaljujući radio-amaterima i dopisniku “Politike“ Bošku Miloševiću, nepun sat i po nakon prvog udara. Opštinski štab Civilne zaštite organizovao je pomoć nastradalima i uspostavljanje reda u gradu i prigradskim naseljima. Prvi su u pomoć pritekli Dubrovčani i dovezli brodom-cisternom vodu za piće. U popodnevnim časovima uvedeno je vanredno stanje – zabrana prilaska stambenim objektima od 18 sati do 5 ujutro. Barska bolnica je u večernjim satima dobila struju iz agregata. Oko 21 sat, došlo je 7.000 litara vode iz Titograda, i data je bolnici i pekari.
***
1981. GODINE:
Objavljen je prvi broj “Barskih novina”, nastao u barskoj štampariji “Solidarnost”.
Glavni i odgovorni urednik bio je Maksim Lutovac. Štampane su ćirilicom na 20 strana, na naslovnici sa crvenim logom na bijeloj pozadini, cijena je bila 5 dinara. Tekstove za prvi broj su napisali: Maksim Lutovac, Ljiljana Đinđinović, Miodrag Lekić, Gordana Vujović, Božidar Pavlović, Gojko Vukmanović, Borislav Stojović, Božidar Filipović, Vera Mirković, Danilo Lekić, Vasko Milošević, Svetozar Bato Jovetić i Radovan Šušter. Tehnički urednik bio je Dragan Mandić, fotograf Božidar Boško Mijović.
***
1987. GODINE:
Objavljen je prvi broj lista “Val”, OŠ “Blažo Jokov Orlandić”.
Bio je to jedan od projekata agilnog zamjenika direktora Aleksandra Pavićevića, čiji je prijatelj, dječji pjesnik Dragan Radulović, i kumovao časopisu. Prvi broj je u 500 primjeraka donosio podatke iz Ljetopisa škole, te prozne i poetske radove Ivane Jovetić, izvode iz đačkih radova o Vuku Karadžiću, radove iz Zbornika literarnih radova “Bićemo spremni da branimo slobodu naših naroda”, pjesme Lenke Jovanović, Marije Kojičić i Aleksandre Kenjić, te priče Aleksandre Stanišić, Marije Kojičić i Sandre Labudović. Na uređivanju ovog broja radili su Desa Vukčević, Milo Vukčević, Jela Jovanović, Miodrag Elezović, Dragan Radulović, Vera Kovačević i Aleksandar Pavićević, a sarađivali Momčilo Jovanović, Veljko Vujović, Marjan Turković, Milovan Vidaković, Veselin Ulama i Veselin Kalezić. Za potrebe lista i školske svečanosti Dragan Radulović je napisao himnu škole “Nije trpio okov narodni heroj Blažo Jokov”.
***
1999. GODINE:
Radio Bar je postao prva stanica u Crnoj Gori koja je dio svog programa predstavila na Internetu.
Za ovaj pionirski poduhvat zaslužna je crnogorsko-kanadska firma Željka Boškovića “MontenegroNET”, čiji su se serveri nalazili u Kalgariju, odnosno njen predstavnik u Baru Gašo Radonjić. Prvi postavljeni sadržaj je bila polusatna specijalna emisija posvećena zemljotresu iz 1979, čiji su autori bili novinar Željko Milović i tonac Boro Stanković. U prva tri mjeseca, dok je Internet u Crnoj Gori bio još u zametku, emisiju je poslušalo tada impresivnih 2.836 korisnika.
***
2007. GODINE:
Objavljen je prvi broj “Novih barskih novina”, projekat izdavačke kuće “JO Press”, na čijem je čelu bio direktor Goran Jovanović.
Prvi broj je štampan u podgoričkoj štampariji “HKS Spektar”, urednik je bio Željko Milović, urednik fotografije Ćazim Petović, dizajn je radio Zoran Vasilkov. Korice i reklamne stranice su bile u koloru, ostatak crno-bijeli. Prvi broj je štampan na 32 strane, a tržišno poslovanje donijelo je i promjenu u načinu tretiranja tema, pa su novine direktnije i drugačije od opštinskih glasila pisale o aktuelnim gradskim temama.
***
2009. GODINE:
U sklopu obilježavanja tridesetogodišnjice katastrofalnog zemljotresa, na zgradi Srednje poljoprivredne škole je postavljena ploča u spomen na donaciju američkog naroda, zahvaljujući kojoj je ovaj objekat i izgrađen.
Američka Vlada uplatila je tada 70% sredstava za izgradnju nove škole, dok je preostalih 30% obezbijedio Republički fond za otklanjanje posljedica zemljotresa. Otkrivanju spomen ploče prisustvovali su američki ambasador Roderick Moore, ministar za ekonomski razvoj Vlade CG Branimir Gvozdenović, ministar unutrašnjih poslova Vlade CG Jusuf Kalamperović, predsjednik Opštine Bar Žarko Pavićević, nekadašnji predsjednik Opštine Blažo Orlandić, te veliki broj građana.
***
2011. GODINE:
Učenici nautičkog smjera Srednje poljoprivredne škole osvojili su zlato na VI međunarodnoj veslačkoj regati kutera koja je održana u Kotoru.
Oborili su zvanični rekord staze u konkurenciji 11 srednjih pomorskih škola i fakulteta iz Slovenije, Hrvatske, Srbije i Crne Gore. Uspjeh u ovako jakoj konkurenciji je bio još veći jer su polufinalnu trku pobijedili sa samo sedam vesala, pošto je osmo, nakon 20 metara trke puklo. U timu su bili: Dražen Perkolić, Miško Kontić, Aleksa Karanikić, Marko Karanikić, Đoko Vučetić, Marko Vučetić, Željko Iličković, Pavle Dragović, Stefan Simić, Jasmin Skenderović, Dušan Radović i Bojan Kovačević.
***
2018. GODINE:
Održani su deveti predsjednički izbori u Crnoj Gori, treći od osamostaljenja 2006. godine.
Učestvovalo je sedam kandidata. Pobjedu na izborima odnio je Milo Đukanović, kandidat Demokratske partije socijalista, koji je izabran već u prvom krugu, pošto je prema zvaničnim rezultatima osvojio 53,90% glasova izašlih birača. Drugi je bio nezavisni kandidat Mladen Bojanić sa 33,40% glasova, a treća Baranka Draginja Vuksanović, kandidat SDP, sa 8,20% glasova. U Baru je glasalo 21.420 glasača, od čega 11.370 za Đukanovića, 5.580 za Bojanića, 3.137 za Draginju Vuksanović, 688 za Marka Milačića, 119 za Hazbiju Kalača, 97 za Vasilija Mililčkovića i 91 za Dobrila Dedeića.
