Danas je 23. februar:
1671. GODINE:
Papa Kliment X imenovao je za nadbiskupa barskog Andriju Zmajevića, jednu od najznačajnijih ličnosti srednjevjekovne Crne Gore.
Kako su u Baru vladali Turci, odlučio je da nadbiskupsko sjedište budu Paštrovići, a potom se preselio u rodni Perast. Na čelu Nadbiskupije bio je do 1694. godine. Iza sebe je u rukopisu ostavio kapitalno književno djelo “Darzava sveta i kreposna carkovnoga lietopisa” – u stvari zapisanu istoriju svijeta od Stvaranja do njegovih dana, na 900 strana pisanih latinicom, ćirilicom i na latinskom jeziku, uz 40 slika koje su radili sam nadbiskup i znameniti slikar Tripo Kokolja.
***
1930. GODINE:
U Gornjim Seocima rođen je Marko Orlandić, jedna od najznačajnijih političkih ličnosti poslijeratne Crne Gore.
Bio je predsjednik Narodnog odbora Opštine Bar, nakon čega je izabran za člana CK SK CG, a potom i za člana CK SKJ. Od 1979. do 1982. obaljao je dužnost ambasadora SFRJ u Sovjetskom savezu. Od 1984. je predsjednik CK SK CG. Maja 1983. izabran je za predsjednika Predsjedništva Crne Gore, danas u rangu predsjednika države. Odlikovan je sa više domaćih i stranih odlikovanja. Sa svih pozicija na kojima je bio pomagao je razvoj rodnog grada, najčešće preusmjeravanjem sredstava za važne kapitalne projekte.
***
1938. GODINE:
Nakon fudbalske utakmice Između barskog “Crnojevića” i prvaka Banovine, tivatskog “Arsenala”, Bar se našao na stranicama jugoslovenske štampe.
Razlog tome nije bila ubjedljiva pobjeda Tivćana od 7:0, već činjenica da je u toku drugog poluvremena, na stadion pod Darovim topolama utrčalo troje magaradi, nakon čega je sudija prekinuo meč. Kako je objavilo u atraktivnom članku beogradsko “Vreme”, “zgranuti igrači našli su se u čudu i prsli u smeh, obustavivši igru dotle dok revnosni opštinski stražar ne uspe da odagna magarce sa igrališta. Najinteresantije je to da je jedan od magaraca, jureći po terenu, sasvim slučajno gurnuo loptu u gol”.
***
1977. GODINE:
Premijerno je prikazan dokumentarni film “Rekvijem za Pristan” scenariste i režisera Rajka Cerovića.
Govori o oproštaju žitelja Pristana od svojih domova, nakon što su svi morali biti iseljeni zbog izgradnje Luke Bar. Produkcijska kuća bila je Filmski studio Titograd. Tokom devedesetih, sve kopije filma su bile uništene i više decenija je bio izgubljen. Jedinu preostalu originalnu rolnu pronašao je Miodrag Tanjo Masoničić u zaboravljenoj ostavštini Branka Plamenca, čuvao je gotovo 20 godina i predao autoru filma na remasterizaciju.
***
2012. GODINE:
Izvršni direktor Luke Bar Slobo Pajović, predstavnik italijanske kompanije “Grimaldi Group” dr Manlio Morrica i izaslanik njenog partnera firme “Logicar” Erich Cossuta, potpisali su ugovor o pretovaru automobila italijanskog “Fiata” preko Luke Bar.
Prezentaciji upriličenoj u zgradi lučke uprave su prisustvovali crnogorski premijer dr Igor Lukšić, ministar pomorstva i saobraćaja Andrija Lompar i ambasador Italije Sergio Barbanti. Planirano je da prve godine bude izvezeno 30.000 vozila, iduće godine 100.000, a treće 200.000 automobila.
