Danas je 8. mart.
1934. GODINE:
Organizovano je prvo obilježavanje Međunarodnog dana žena u Crnoj Gori, i to na Cetinju.
Žene u Crnoj Gori – dominantno pripadnice socijalističkog pokreta – pokušale su da to urade u Podgorici dvije godine ranije, ali je njihova ideja propala zbog policijske represije i zabrane okupljanja. Nije poznato kada je prvi put u Baru obilježen Osmi mart, ali se smatra da je to bilo nakon oslobođenja, 1945. godine. “Pobjeda” bilježi da je 8. mart 1947. godine uzet kao dan do kada sreske organizacije Antifašističkog fronta žena crnogorskih gradova treba da opismene što veći broj sugrađanki. “Žene Sreza barskog obavezale su se da će do Osmog marta opismeniti još 80 žena, a u nižeobrazovne tečajeve obuhvatiće još 20. Razviće široku agitaciju među ženama albanske manjine za obuhvatanje u čitalačke grupe i popeti procenat neobuhvaćenih žena za 30%. U Baru i Ulcinju na debatnim kružocima organizovaće po dva dobro pripremljena sastanka, a pripremiće po jednu priredbu u Baru, Ulcinju i Viru”, stoji u “Pobjedinom” članku.
***
1944. GODINE:
Predsjednik Opštine barske, kao dijela Sreza Barskog, dao je da se popiše broj stanovništva, po nalogu njemačke komande.
Po ovom spisku, u Opštini Bar je živjelo 7866 stanovnika, od čega je, kako se navodi, 37 u šumi. U Starom Baru je živjelo 1599 stanovnika, u Novom Baru 839, u Polju 593, Burtaišima 481, Bjelišima 531‚ Zupcima 371, Tuđemilima 194, Sustašu 127, Malim Mikulićima 67, na Poda 147, u Veljim Mikulićima 220, Bartuli 159, Turčinima 105, Velembusima 84, Čelugi 259, Tombi 350, Zaljevu 618 i Dobroj Vodi 578. U barskoj opštini žive 444 izbjeglice, stoji u izvještaju predsjednika Opštine.
***
1961. GODINE:
Osnovna škola u Mrkojevićima publikovala je prvi broj lista “Crveni cvijet”, čime je postala druga škola u Srezu, osim glavne gradske, koja je imala svoje glasilo.
Stranice su kucane na mašini i potom umnožavane na geštetneru. “Crveni cvijet” je imao odlično osmišljen koncept, posvećen kraju iz koga potiče – o prošlosti i sadašnjosti Mrkojevića su pisali učenici matične i područnih škola, zatim o partizanima iz kraja, o narodnim običajima i vjerovanjima, o kulturno-istorijskim spomenicima, a objavljivani su i prvi književni radovi učenika. List je štampan na 12 strana, štampan je od dobrovoljnih priloga starijih đaka škole. U prvom broju nije bilo urednika, već je postojao Redakcioni odbor učenika. U njemu su bili Muho Arabelović, Sanija Bajić, Emra Bošković, Zejnepa Vuković, Raima Vulić, Adem Dabezić, Alil Đurović, Daut Đurović, Magdalena Janković, Ramiza Kalamperović, Božo Mitrović, Tatjana Nikočević, Sanija Omeralović, Marko Pavlović, Emro Radović, Kaja Radović, Ahmet Salaković, Sanija Curanović, Osman Čobović, Aiša Useinović i Suljo Šabović.
***
1979. GODINE:
Oko pet sati izjutra, u neposrednoj blizini stanice Mijatovo kolo, brzi voz broj 671 koji je saobraćao na liniji Subotica – Bar zakačio je vagone teretnog voza koji je nepropisno ušao na staničnu skretnicu.
Pukim slučajem, nije bilo ljudskih žrtava, niti ozbiljno povrijeđenih, iako je kod čak sedam vagona putničkog voza bio otkinut desni zid, na strani hodnika ispred kupea. Saobraćaj na pruzi bio je u prekidu više od 12 sati, a prilikom sudara došlo je i do kidanja glavnog telefonskog voda.
