O zaostavštini dinastije Petrović, koja se odnosi na zemljišne nepokretnosti (poljoprivredne, šumske) i ekonomske objekte, koji su uglavnom služili za održavanje poljoprivrednog zemljišta i kultivisanje različitih biljnih kultura, malo je pisano.
Knjaz Nikola Petrović je tokom druge polovine XIX i početkom XX vijeka pomagao osnivanje nekoliko vinogradarsko-voćnih rasadnika u kojima je vršena produkcija loznih evropskih i američkih reznica i kalemova, ali i drugog ukrasnog bilja, a permanentno je obogaćivan floristički fond oko knjaževskih rezidencija.
Rasadnici su se uglavnom nalazili u blizini rezidencija Petrovića ili nekadašnjih zemljodjelskih škola u Danilovgradu i Podgorici. Pored ovih, osnovani su državni rasadnici u Baru, Kolašinu, Nikšiću i neki manji u drugim mjestima (Morača). Knjaz/kralj Nikola je dio svojih aktivnosti i odmora provodio u rezidencijama u Podgorici, Baru, Njegušima, Rijeci Crnojevića i Nikšiću. One su bile okružene značajnim poljoprivrednim kompleksima koji su sadržavali i veliki broj kulturnih ukrasnih biljaka.
Pored građevinskih objekata, opreme i pokućstva, za nas je zaostavština Petrovića interesantna kao jedno veliko florističko bogatstvo, koje se nalazilo na konfiskovanim imanjima dinastije. Među ovom florom bilo je dosta ukrasnog i šumskog bilja, ali i voćnih i loznih vrsta. Nadzor nad dobrima, a naročito državnim i konfiskovanim zgradama, bio je jako nemaran.
Zgradu “Topolice” u Baru odmah nakon rata zaposjelo je ondašnje Načelstvo i brzo nakon njihovog iseljenja te prostorije su zaposjele vojne vlasti (Komanda 29. pješadijskog puka). Tek su aprila 1922. godine Načelnik sreza barskog i vojna komanda načinili ugovor o plaćanju najma do aprila 1923. Nakon isteka ugovora, on nije obnavljan. Zgrade na Topolici bile su dijelom oštećene, a Komanda puka je i dalje samovoljno koristila pomenute prostorije. Dio namještaja iz dvora na Topolici uzeo je i arcibiskup barski i primas srpski u Baru, g. Dobričić, pravdajući se nemogućnošću nabavke novog namještaja. Između ostalog, Arcibiskupija je zadužila 55 komada namještaja (klavir, ormar sa ogledalom, astal, dvije fotelje, trokrilno ogledalo, ormarić japanske izrade sa mermernom pločom, dva pletena astala, dvije veće i jedna manja fotelja, dva velika svijećnjaka, tri bonegracije, sto za trpezariju i dr).
Nakon naređenja Generalne direkcije državnih dobara, Uprava državnih dobara obavila je popis, koji je okončan 1926. Na spisku od 4. 06. 1926. se iz današnje barske opštine nalazilo: staklena bašta za južno voće/St. Bašta (Bar); – ziratno zemljište, voćnjak, park, livada, pašnjak i šuma/zabran Topolica (Bar); voćnjak, vinograd, livada i šuma/imanje Kaluđerovac (Virpazar).
Na IX sjednici Oblasne skupštine pokušano je 1927. da se imovina Petrovića vrati pod kontrolu Zetske oblasti. Veliki je župan, i pored prihvatanja ovog predloga od strane Oblasne skupštine, odbio da ga sprovede, smatrajući da stoji u opreci sa postojećim zakonskim odredbama. Iste godine nastavljeno je sa arendiranjem imanja i zgrada u vlasništvu države i dinastije Petrović.
U Baru, imanje „Topolica“ nalazilo se na samoj morskoj obali i, pored zgrade dvorca, malog dvorca, perjaničkog stana, dvije stražarice, dvorske garaže, kuhinje, vešernice, dvije dvorske štale, staklene bašte, kuće za baštovane (unutar imanja), obuhvatalo je površinu od 116 hektara. Sastojalo se od obradivog zemljišta, “sa jednim delom bivših vinograda, drugim delom iz livada za prvoklasnu kosidbu i ispašu, a trećim delom pod voćnjacima i šumom”. Na imanju je bilo 1846 prvoklasnih maslinovih korijena čiji su prihodi bili znatni, imanje je ispresijecano putevima i sporednim stazama, a kroz imanje protiče rijeka Željeznica, sa još dva manja potoka koji služe za navodnjavanje. Cijelo imanje bilo je ograđeno pletenom žicom. Uprava državnih dobara tada je ocijenila (1927) da imanje ima karakter luksuznog dobra.
Sva konfiskovana imanja, pa i imanje “Topolica”, u periodu 1919-1929. putem licitacije arendirana su i eksploatisana. Arendiranje je obavljano u septembru. Uprava je uvijek nekoliko mjeseci ranije zakazivala arendiranje.
Zbog nemogućnosti parcelisanja ovog imanja, prihodi od arendiranja ovih dobara (Topolica) oscilirali su, pa je ukupnu površinu od 116 ha bilo veoma teško održavati. Prihodi po godinama bili su sljedeći: – 1920, cjelokupno zemljište je arendirano komandi 29. Pješadijskog puka po cijeni od 3.150 dinara, – 1921, cjelokupno zemljište je arendirano za 10.060 dinara, a maslinov plod za 1.666 dinara, – 1922, cjelokupno zemljište je arendirano za 25.600 dinara, a maslinov plod za 31.150 dinara, – 1923, cjelokupno zemljište je arendirano za 25.200 dinara, a maslinovog ploda nije bilo, – 1924, cjelokupno zemljište je arendirano za 27.500 dinara, a maslinov plod za 46.050 dinara, – 1925, cjelokupno zemljište je arendirano za 70.051 dinara, a maslinovog ploda nije bilo, – 1926, cjelokupno zemljište je arendirano za 44.600 dinara, a maslinov plod za 2.275 dinara, – 1927, cjelokupno zemljište do kraja septembra arendirano je za 33.810 dinara, a maslinov plod za 2.275 dinara.
Takođe, njegovanje maslina, njen alternativni način rađanja, prerada i obrada maslinovog ulja nije bila nimalo laka. Održavanje vinograda i prerada grožđa takođe je zahtijevalo neophodnu radnu snagu, opremu i alate, a veliki broj stabala južnog voća, smokava, limuna, pomorandži, šipaka, krušaka zahtijevao je i radnu snagu i poznavanje tehnologije održavanja i proizvodnje.
Zbog ovakvih prilika, i u cilju osnivanja jednog Državnog loznog i voćnog rasadnika u Baru, koji bi do osnivanja poljoprivredne škole, radio na unaprjeđenju poljoprivrede ovog kraja, proizvodio sadnice južnog voća i loza, i putem državnih kraćih tečajeva obučavao seosku omladinu, Ministarstvo finansija odlučilo je da se konfiskovano imanje “Topolica” kod Bara, sa svim pripadajućim zgradama i zemljištem, ustupi na dalje rukovanje i upotrebu Ministarstvu poljoprivrede i voda. Ovakva odluka donešena je od strane Ministarstva finansija, a na osnovu Zakona o ustrojstvu Centralne Državne uprave i inicijative Ministra Poljoprivrede i voda br. 21397/III/19271.
U Baru je 29. januara 1933. otvorena Specijalna škola za južne kulture “Topolica”, u jednogodišnjem trajanju, a u njenom sastavu bilo je i cjelokupno Banovsko imanje “Topolica”. Škola je nekoliko godina kasnije (1939/40) prerasla u dvogodišnju i nosila naziv “Specijalna niža poljoprivredna škola za južne kulture”.
