U Modernoj galeriji “Jovo Ivanović” u Budvi je otvorena izložba skulptura i crteža “Božanstvena komedija” akademika iz Bara Zlatka Glamočaka.
Izložbu u organizaciji JU Muzeji i galerije Budve zvanično je otvorio akademik Zuvdija Hodžić.
“Nijedan naš slikar ili vajar do sada nije načinio ovakav masakr naših emocija. Dadovi korzoi monstruma i Veličkovićeva ekskluzivna gubilišta izgledaju gotovo otmeno u poređenju sa brutalnim prizorima Glamočakove apokalipse. Čak ni fabulozna Marina u svom mletačkom performansu baroknog ‘čišćenja’ kostura, ne meri se sa Glamočakom u epskoj dimenziji svoga organskog naturalizma. Jer Glamočak ne pravi ‘šou’ na temu smrti i ne pomišlja da u tome ‘sebe stavlja na scenu’. Smrad lažnih ljudskih kostiju neće pokvariti moralnu atmosferu njegovog vernisaža. Glamočak je u očima ‘onih tamo’ (u Parizu), čuvar ‘figurativne koordinacije’ izraza gotske tradicije (Kazale). Oni reaguju na rustični realizam njegovih antropomorfnih skulptura koje podsećaju na pompejske gipsane mumije, na Velaskezove patuljke i na ‘nakaze’ Fransisa Bejkona. A ‘mi ovde’ vidoviti smo za ono što ‘oni’ kao da ne opažaju – za Glamočakov mistični vizantijski simbolizam, za gnostički i manihejski karakter njegove apokalipse. Inspirisana simbolikom sekvenci balkanske tragedije devedesetih, jasno istaknute u nazivu izložbe ‘Made in SFRJ’, čiji logo glasi; ubiti, ne pomilovati, Glamočak je u svojoj biblističkoj interpretaciji teme kraja (ljudskog) sveta, izvesno, bliži duhu patrističkog ‘žrtvovanja’, nego ‘teoriji zadovoljenja’ Anselma Kenterberijskog”, istakao je u katalogu Đorđe Kadijević, istoričar umjetnosti.
Zlatko Glamočak je rođen 1957. godine, i za sebe kaže da živi u Parizu i Baru. Studije vajarstva završio je na Fakultetu primenjene umetnosti u Beogradu 1982. godine. U Veneciji je pohađao studije vajarstva na Akademiji lijepih umjetnosti. Godine 1986. završio je postdiplomske studije vajarstva na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, klasa Miše Popovića. Pohađao je studije vajarstva na Ecole nationale des beaux Arts u Parizu, kao poznati student, u klasama profesora Lebel (Lebel), Kardo (Cardot) i Dehlai (Dehlai). Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja. Rejmond Pero, francuski likovni kritičar je u monografiji “Paralelna istorija umjetnosti XX vijeka” (2003), uvrstio rad Zlatka Glamočaka uz radove Fransisa Bejkona, Lucijana Frojda, Magrita, Pikasa, De Kuninga, Žan Dibifea, Dada itd.
Realizovao je više spomeničkih rješenja na prostoru bivše Jugoslavije i Francuske. U Baru je autor biste Popa Dukljanina na korzu i reljefa tvrđave na starobarskom platou. Dobitnik je nacionalne nagrade “Petar Lubarda” i ima status istaknutog kulturnog stvaraoca. Član je ULCG-a i BANU.
