U čast najvećeg uspjeha barskog fudbala – osvajanja drugog mjesta “Mornara” u prvenstvu i plasmana u evropsku Ligu konferencija, na Bar Infu ćemo u narednih petnaestak dana objaviti niz zanimljivih tekstova, kojim ćemo čitaoce na nesvakidašnji način provesti kroz vijek trajanja kluba.
***
Samo su nekoliko puta ljubitelji fudbala u Baru imali čast da u svom gradu ugoste timove “velike četvorke” (Crvena zvezda, Partizan, Hajduk, Dinamo) SFRJ fudbala – Hajduk je igrao prijateljski meč sa lokalnim fudbalerima 1963. godine, Crvena zvezda i Partizan su bili gosti tadašnjeg zonaša – Luke Bar i Mornara januara 1985, a protiv ove dvije barske ekipe “crno-beli” su igrali i 1988. Zvezda je ponovo došla nakon ratova devedesetih.
***
Momčad Hajduka je banula u Bar 1963. godine, na proputovanju ka Titogradu, gdje su igrali prvenstveni meč sa timom Budućnosti.
Nevjerovatno interesovanje izazvalo je prispijeće na pristanski porat parobroda iz Splita sa igračima “Bilih”, a najveće zanimanje bilo je za legendarnog Bernarda Vukasa, koji je u to vrijeme bio među najboljim igračima planete. Popularni “Bajdo” je nešto ranije igrao za reprezentaciju svijeta na Wembleyu i namjestio dva gola, a bio je najbolji igrač meča Evropa – Velika Britanija, postigavši tri pogotka.
„Bili su veoma srdačni i ničim nisu pokazivali da su velike zvijezde. Odsjeli su u hotelu ‘Rumija’, razgovarali sa narodom, i odigrali dvije specifične utakmice – jednu ‘na male golove’, a drugu na Stadionu kod Darovih topola. I obje su utakmice shvatili ozbiljno, maksimalno ispoštujući domaćina. Bilo je raznih dogodovština u ta dva dana, a najviše se pamti ‘let’ sa gata u more golmana Anta Vulića koji je previše vina popio sa Pristanjanima”, sjeća se Miodrag Ćaki Lekić gostovanja splitskog tima.
Na manjem poligonu kod Darovih topola se igrao mali fudbal, a na većem „pravi”: „Koliko se sjećam, za nas su mali fudbal igrali Mikica Mijušković, Ranko Vukotić Stari, Budo Vukčević i Petar Kaluđerović, dok su za ‘skraćeni Hajduk’ igrali Vukas i još trojica. Bio je to meč za sladokusce”, kaže Lekić.
Dva najdugovječnija navijača Mornara, Milo Vukčević i Ćamil Paljević pokušala su da rekonstruišu utakmicu na velikom terenu: „Bila je to zanimljiva utakmica, jer su se ekipe barskih i splitskih fudbalera izmiješale, pa je u oba tima bilo i jednih, i drugih. Barske fudbalere su predstavljali golman Spaso Čejović, Anto Radović, Nikola Stanišić, Ranko Stari Vukotić, Mikica Mijušković, Danilo Delibašić, Nikola Čiča Vukčević, Dragoslav Čkiljo Mijović, Vasko Piola Prelević, Petar Ruca Perović, Milo Đokvučić, Hasan Šestan… Od ‘Hajdukovaca’, u meču su učestvovali golmani Ante Jurić i Ante Vulić, otac kasnijeg igrača i trenera Zorana Vulića, onda kapiten Bajdo Vukas, pa Jole Vidošević, braća Ivo i Zvonko Bego, Andrija Anković, Vinko Cuzzi, Pavle Garov, Stipe Ilić, Kovačić, Brkljača… Skoro cio Pristan je gledao meč”, navode njih dvojica.
Hajduk je drugog dana otišao za Titograd, pobijedio Budućnost 5:0, i rano izjutra, trećeg dana, vratio se u Split. Te su godine izgubili finale Kupa maršala Tita od zagrebačkog Dinama.
***
Januara 1985. godine, u svega četiri dana, na Staroj Madžarici su gostovali Zvezda i Partizan. Novoformirani FK Luka Bar bio je sjajan domaćin, a više od 10.000 Barana u dva dana uživalo je u “najvažnijoj sporednoj stvari na svijetu”. Imali su i šta da vide.
Po terenu uništenom od kiše, trener Nenad Bjeković je izveo renomirani sastav, pun prvotimaca. Bili su tu Dragan Mance, Zvonko Varga, Nebojša Vučićević, Čava Dimitrijević, Admir Smajić, Dragi Kaličanin, Vladimir Vermezović, golman Fahrudin Omerović, kapiten Miodrag Radović… Od standardnih nije bilo samo Ljubomira Radanovića i Zvonka Živkovića koji su sa reprezentacijom Jugoslavije bili na turniru u Indiji. No, i pored toga, “dokeri” pod vođstvom Kepa Vujovića su poluvrijeme odigrali “egal” – 0:0. Gosti su se u nastavku potpuno razigrali i slavili sa 7:0! Trener Nenad Bjeković se na poluvremenu izvikao na igrače, i u drugom dijelu uveo podmlađeni sastav, igrače željne dokazivanja. Briljantan je bio Vučićević – nezaustavljiv, na svakom dijelu terena, postigao je šest golova za 40 minuta.
Prašina koju je Partizan podigao se još nije ni slegla, a Luka Bar je na Madžarici ugostila i Crvenu Zvezdu. Tog januara su „crveno-beli” gostovali u ovim krajevima. Savladali su Sutjesku 3:0, Budućnost 6:0, mostarski Velež 3:1. Na stadionu oko 5.000 ljudi, sudije meča Dragan Baka Stojanović i Mijo Petrović.
Trener Gojko Zec je predstavio kombinovani tim, koji su predvodili kapiten Mitar Mrkela, Miroslav Šugar, Zlatko Krmpotić, Đorđe Milovanović i Nedeljko Milosavljević. Golman je bio tada vrlo mladi Stevan Dika Stojanović. Igrali su i Slobodan Rajevac, Zoran (ne Čava) Dimitrijević, Jovica Nikolić, Marko Elzner, Milan Janković, Slavko Radovanović, Dejan Joksimović… Mnogi od njih su bili na početku dokazivanja u tadašnjem šampionu ili pri kraju karijere, a iz prve postave nedostajali su Boško i Milko Đurovski, Husref Musemić, Zlatko Krdžević, Žarko Đurović, Goran Milojević, Miodrag Krivokapić…
“Barske novine” su slikom i tekstom zabilježile događaj: “U prvom dijelu ‘Zvezda’ je zaigrala nešto angažovanije, i za samo desetak minuta postigla četiri gola. Dva pogotka je postigao mladi Joksimović, a po jedan Milosavljević i Janković. Poslije odmora, očekivalo se da će gosti iskoristiti premorenost domaćih fudbalera, ali, na opšte iznenađenje, fudbaleri ‘Luke’ su uspjeli da sačuvaju mrežu. I ne samo to, postigli su gol”. Strijelac je bio Predrag Petranović.
***
Onda su došle zimske pripreme Partizana, 20. i 21. februara 1988. godine. Po prohladnom, ali suvom vremenu, skupilo se rekodnih 6.000 gledalaca.
Za Mornar su igrali: Perović, Stojanović, Bronzan, Šalja, N. Vučković, P. Vučković, Pepđonović, Rađenović, Čelebić, Vukićević i Lekić. U drugom poluvremenu: Šoškić, Šuškavčević, Begzić, Andrijašević, Raičević i Radunović. Partizan je nastupio u sastavu: Đukanović, Sredojević, Bogdanović, Vermezović, Кatanec, Radanović, Klinčarski, Župić, Đukić, Đurovski i Batrović. Sudija je bio Radivoje Ostojić (Sutomore).
Trener Partizana Fahrudin Jusufi i njegov pomoćnik Momčilo Moca Vukotić izveli su jak sastav koji je igrao svih 90 minuta i koji se u prvom poluvremenu dosta mučio. Sem izvanrednog gola Đukića, koji je sa 18 metara savladao Koka Perovića, oba tima imala su po jednu izglednu šansu u prvom dijelu. Srećko Katanec je u 17. minutu izvanredno šutirao sa 18 metara, ali je lopta za koji centimetar prešla preko gola. U 30. minutu revanširao mu se Mlađo Vukićević.
Odmah na početku drugog poluvremena dupli pas Đurovski-Đukić i ovaj drugi je povisio na 2:0. Međutim, Mornar uzvraća. U 48. minutu po lijevoj strani izvanredno je prošao Raičević koji je još bolje centrirao, a Pepđonović brži bio od Sredojevića, pa je volej udarcem savladao nemoćnog Đukanovića.
U 80. minutu Đukić je postigao het-trik na izvanredan pas Bogdanovića, koji je bio najbolji igrač utakmice. Uz njega, odlično je igrao Katanec, dok je Milko Đurovski potpuno podbacio. Kod domaćih, Šalja, Vukićević, Pepđonović solidni, kao i golman Šoškić, koji je branio u drugom poluvremenu.
Drugog dana boravka u Baru, fudbaleri Partizana prikazali su protiv Luke Bar bolji fudbal u odnosu na susret sa Mornarom, pred oko 5.000 gledalaca, po poznatom barskom sjevernom vjetru. Do vrha su napunili mrežu zonskog ligaša – 9:0. Brzonogi Bajović je postigao tri gola, Milko Đurovski dva, a po jedan Obradović (auto-gol), Batrović, Šćepović i Đukić. Sudija je bio Milić Bubanja (Budva).
***
Posljednji dolazak nekog od klubova „velike četvorke“ bio je kad ni nje, ni zemlje koju je krasila, odavno nije bilo. Beogradska Crvena zvezda bila je gost Mornara 26. januara 1999. godine.
Preko 2000 ljudi došlo je da isprati šampiona SR Jugoslavije, i u njemu Lea Lerinca, novajliju u timu, koji je Baranima dao tri od mogućih devet pogodaka. Bilo je 9:0 (4:0), a od igranja se oprostio Boro Raičević, jedan od onih koji su najviše proveli u Mornaru.
Barani su toga dana izašli na teren u sastavu: Dumezić, Marković, Bišević, Femić, Kokoruš, Mitrović, Petrović, Novaković, Jovanović, Perišić, Raičević (Igrali su i Nenezić, Pejović, Rizvanaj, Lazović, Tomović, Lalević, Konjević i Rolović).
Za Crvenu zvezdu nastupili su: Kocić (Jevrić), Dudić, Vitakić, Bajčetić, Ilić (Aćimović), Ljubojević, Lerinc, Škorić, Mirković, Pjanović (Micić), Pantelić.
***
Veliku pažnju izazvala su gostovanja veterana dva tima tzv. “Velike četvorke” u novom milenijumu: Hajduka 2009. i Crvene zvezde 2010.
***
Splitski Hajduk je 19. decembra 2009. godine gostovao u Baru, povodom 86-og rođendana kluba. Bilo je zamišljeno da se meč odigra na fudbalskom stadionu “Topolica”, ali su vremenske prilike uslovile selidbu u sportsku dvoranu.
Za Mornar je igrala “šarena” ekipa, neki od njih još u punoj snazi: Dragan Baka Stojanović, Janko Novaković, Željko Peja Kaluđerović, Zoran Koko Perović, Borislav Lalević (cap), Peđa Đurišić, Željko Bokan, Dževad Rastoder, Petar Nikezić, Predrag Peśo Petranović, Aleksandar Petranović, Aleksandar Milić, Veselin Bokan, Nikola Ćići Vukoslavčević, Dejo Raspopović, Radovan Rašo Dević, Rudolf Roki Marčić, Boro Raičević, Obren Sarić, Peđa Jovetić, Boris Ljutica, Tomica Milanović, Branko Jelić i Zoran Ljutica. Selektorski trijumvirat: Petar Ruca Perović, Aleksandar Cvetinović i Nikola Mijović.
Za Hajduk su nastupili golmani Vjeran Simunić i Ivan Baltić, te Nikica Cukrov (cap), Miro Borozan, Vinko Bego, Franjo Medvedec, Mladen Jurić, Ante Šećer, Stipe Soldić, Zdenko Adamović, Ante Ivković i Romeo Vulas. Trener je bio legendarni Dragan Holcer, a bek iz najčuvenije 1974/75. generacije Hajduka Vilson Đoni bio je tzv. predstavnik kluba.
Pred samo 50 gledalaca na početku (poslije je broj porastao na 250-300), Hajdukovci su krenuli žestoko, i kratkim dodavanjima do ludila dovodili vremešne vedete Mornara, koji su se sa loptom doticali jedino kad su je vadili iz mreže. Već prvi projektil Jurića završio je u mreži nemoćnog Bake Stojanovića, a drugi gol nije ni mogao da brani, jer su se pred njim u izvježbanoj akciji našla čak tri igrača Hajduka. Rezultat 0:2 na prelazu trećeg na četvrti minut bio je signal za šestostruku izmjenu. Na gol je stao Koko Perović, a na teren ušla podmlađena ekipa koja se počela nadigravati sa Hajdukovom. Taman koliko je početna postava Mornara bila starija od postave “bilih” tj. “crveno-plavih”, toliko je ova druga bila mlađa. Terensku nadmoć, svježinu i snagu fudbaleri Mornara su krunisali sa dva gola Sarića i Jovetića, dok su gosti prijetili iz kontranapada. Na odmor se otišlo s neriješenim rezultatom.
U drugom poluvremenu skoro preslikana slika s početka meča. Najprije gol Adamovića u prvom minutu iz lukavo izvedenog slobodnog udarca, na ivici regularnosti, a potom i remek djelo istog igrača, bivšeg napadača Hajduka i Osijeka, koji je u padu felšom lobovao golmana, a loptu je glavom u gol sproveo Vulas. Onda je na scenu stupila najefektnija i zasigurno najjača ekipa veterana Mornara, sa igračima koji su imali mjesta u nekim od crnogorskih ligaških takmičenja. Gol izvanrednog golmana Simunića, koji je bio pod pravom opsadom, načeo je Raspopović lijepim pogotkom lijevom nogom sa distance, a izjednačenje je, nakon niza propuštenih šansi, donio zvanični trener prvog tima Mornara Roki Marčić.
Nakon kraja utakmice, uprave su se dogovorile da se za gledaoce upriliči mini-penal serija, “atrakcije radi”. U konačnici Mornar – Hajduk 4:4 (2:2).
Žiri novinara Bara složio se da je najbolji pojedinac kod Splićana bio odlični golman Vjeran Simunić, a kod domaćih Ćići Vukoslavčević i Dejo Raspopović.
***
Gostovanje veterana FK Crvena zvezda, višestrukog prvaka Jugoslavije i nekadašnjeg evropskog prvaka, 17. maja 2010. izazvalo je ogromno interesovanje građana Bara kojima je “crveno-bela” boja u srcima.
Danima unazad, u medijima je najavljivano gostovanje vedeta ovog kluba – pominjali su se Dejan Savićević, Vladimir Petrović Pižon, Miloš Šestić, Živan Ljukovčan, Dragoje Leković, Željko Peja Kaluđerović, Milan Ćalasan i Slobodan Marović, ali je malo ko od najavljenih bio na terenu.
Izuzev tri istinske legende ovog kluba iz osamdesetih – generacije koja je sa Borussiom Mönchengladbach igrala finale Kupa UEFA: Vladimira Petrovića Pižona, Miloša Šestića i Zdravka Borovnice, ostali Zvezdini veterani nisu igrali zapaženiju ulogu u višedecenijskoj istoriji slavnog beogradskog kluba, te su za ogromnu većinu prisutnih bili potpuna nepoznanica.
Za Mornar su igrali Dragan Baka Stojanović, Tomica Milanović, Aleksandar Petranović, Predrag Đurišić, Aleksandar Milić, Nenad Vučković, Željko Bokan, Predrag Petranović, Boro Raičević, Borislav Lalević, Velizar Merdović, kao i Janko Novaković, Dževad Rastoder, Branko Jelić, Nikola Ćići Vukoslavčević, Oliver Merdović, Milovan Perišić, Radoslav Zejak, Zoran Bergam i Dejan Raspopović.
Crvena zvezda je nastupila u sastavu: Milorad Marić, Milan Bosanac, Slaviša Čula, Slavoljub Janković, Zdravko Borovnica, Dragan Stevović, Vladimir Petrović, Nenad Vanić, Dejan Lukić, Miloš Šestić, Nikola Radmanović. Igrali su još: Goran Sretenović, Vladan Žikić, Zoran Nikolić, Vojmir Sinđić i Konstantin Đurić.
Pred oko 200 gledalaca, po raskvašenom terenu na Madžarici i kiši koja je povremeno padala, bolje su se snašli, očekivano, nekadašnji prvoligaški igrači. U meču koji je trajao 2×35 minuta, Beograđani su poveli, ali su veterani Mornara, dok su imali snage, uzvraćali. Međutim, u drugom poluvremenu do izražaja je došla mnogo bolja kondicija gostiju, i mreža Barana napunjena je do vrha – 5:1 (2:1). Svaki uspješan potez “crveno-belih” propraćen je aplauzom i ovacijama sa tribina.
Pokrovitelj ovog meča bila je Opština Bar, a ogranizatori FK Mornar i JP Sportsko-rekreacioni centar.
***
Odigran je devedesetih i revijalni meč u malom fudbalu veterana Mornara i beogradskog Partizana, ali o njemu nema zabilježenih podataka. Ali zato postoji fotografija.
