Juče je u Baru preminuo Borislav Boro Stojović, istaknuti obrazovni i društveno-politički radnik, prvi direktor Radio Bara.
Rođen je 1934. u Ulcinju. Osnovnu školu završio je u Baru, Ekonomski tehnikum u Danilovgradu i Dubrovniku, Višu pedagošku školu na Cetinju i Filozofski fakultet u Sarajevu. Proveo je 19 godina u prosvjeti, kao profesor, pomoćnik direktora i direktor OŠ „Meksiko“, te kao pomoćnik direktora Gimnazije „Niko Rolović“.
Još kao profesor, oglašavao se redovno člancima i feljtonima u tada jedinom barskom listu, „Luka Bar“, i bio honorarni dopisnik Radio Titograda, pa je imenovan za predsjednika Komisije za javno informisanje Opštinske konferencije SSRN Bara. Na tom mjestu ga je zatekao zemljotres 1979. godine. Odmah po formiranju Centra za informisanje postao je dio ovog opštinskog tijela, koje je u prvim danima nakon katastrofe objavljivalo stanovništvu Bara prijeko potrebne Biltene Štaba civilne zaštite (OŠCZ).
Predsjedništvo SSRN imenovalo ga je maja 1979. za prvog direktora Radio Bara (kasnije: Informativni centar, odnosno Informativno-grafička radna organizacija „Solidarnost“), koji je najprije funkcionisao u primitivnim uslovima u reportažnim kolima smještenim iza Pošte, da bi se nekoliko mjeseci kasnije preselio u baraku na livadama pored Tri kule. Tu funkciju u prvom mandatu obavljao je do 1. januara 1981.
„Naše informativno naselje su činili: dotrajali autobus, starinskog tipa, plavo obojen, sa drečavo crvenim ćiriličnim slovima na njegovoj južnoj strani: Radio Bar. U autobusu nema sjedišta, već je preuređen za pokretni emisioni studio. U zadnjem njegovom dijelu je mikrofon za novinara-voditelja i mikseta za ton-majstora. Pored autobusa je plastična autoprikolica, boje slame. Tu će raditi mala Redakcija Radija. Obezbijeđena im je telefonska veza, dva mala terenska magnetofona marke „uher“ za snimanje sagovornika i jedna pisaća mašina. Do prikolice je mala drvena kućica sa limenim krovom, boje trule višnje, spuštenim na dvije vode. Nad ovim naseljem uzdižu se dva pocinčana dvadesetometarska stuba, na koja je rastegnuta žica-antena.
U prvoj godini rada, uz organizacione poslove, morao sam obavljati i obaveze glavnog i odgovornog urednika. Zajednički smo stvorili programsku šemu dnevnog informisanja. Odlučili smo se za jednu polučasovnu govornu emisiju (dnevnik), a uz to ćemo uvoditi, jednu po jednu, zabavnu specijalizovanu emisiju“, pisao je Borislav Stojović u knjizi „40 godina Radio Bara“.
U Radio Bar, odnosno IGRO Solidarost, vratio se januara 1982. i bio direktor do maja 1984. godine. U tom periodu, pored ostalog, pušten je u rad srednjetalasni emisioni centar u Polju, Radio Bar je postao prva stanica ovog profila u Jugoslaviji koja je imala dvanaest sati sopstvenog programa, nabavljen je „Tanjugov“ tiker, prvi u Crnoj Gori, čime je lokalna radio-stanica svakodnevno slušaocima mogla 24 časa dnevno da prezentuje najaktuelnije vijesti, informacije i ostvrte, komentare o ekonomskim i političkim zbivanjima u zemlji i svijetu, uvedeni su prenosi sportskih događaja uživo, pokrenuta emisija na albanskom jeziku…
U opštinskoj upravi obavljao je 10 godina funkciju načelnika za društvene djelatnosti i opštu upravu.
Nakon penzionisanja 1990. godine, bavio se književnim radom. Objavio je dvije stručne knjige iz oblasti lingvistike „Narodni govori opštine barske“ i „Jezičke zanimljivosti“, romane „Žubor života“ i „U toplom ženskom srcu“ i zbirku pripovjedaka „U zagrljaju mora i planine“. Za svoj rad dobio je više društvenih priznanja, među kojima i najznačajniju opštinsku nagradu „24. novembar“. Odlikovan je Ordenom Republike sa bronzanim vijencem. Bio je član Crnogorskog društva nezavisnih književnika.
Borislav Stojović sahranjen je juče na gradskom groblju Gvozden Brijeg.
Autorski tekst Borislava Stojovića o prvim danima Radio Bara možete pročitati ovdje:
