DPS: Abazović pokušava da zataška “aferu Simijanović”
Predrag Bošković, član Predsjedništva DPS-a i poslanik u Skupštini Crne Gore:
Više je nego očigledno da koordinator svih službi bezbjednosti, Dritan Abazović, njegova stranka ali i cijela Vlada, pokušavaju da zataškaju „aferu Simijanović“, i da od javnosti sakriju zašto su ovog čovjeka koji se lažno predstavljao kao američki diplomata, finansirali, plaćali mu smještaj i dopuštali da vršlja po bezbjednosnim službama Crne Gore.
Povodom ovog slučaja tražimo informacije od premijera Zdravka Krivokapića, v.d. direktora ANB Dejana Vukšića i v.d. direktora Uprave policije Veska Damjanovića, da odgovore na sljedeća pitanja:
Da li je dotičnom Simijanoviću bilo dodijeljeno policijsko obezbjeđenje?Da li je prevarant koji se lažno predstavljao, učestvovao u odabiru kandidata za direktora policije, i da li je Brđanin bio zapravo prijedlog Simijanovića i najozbiljniji kandidat za ovu poziciju? Kakva je uloga BIA u izboru direktora Uprave policije? Da li je tačno da je ovaj čovjek koji se lažno predstavljao i glumio američkog diplomatu, preko pozicija nekih visokorangiranih zvaničnika koalicije „Crno na bijelo“, došao da kadrira u bezbjednosnom sistemu Crne Gore, a da je priča o prodaji oružja smišljena kao paravan? Da li su ljudi sa tih pozicija, povezani, preko posrednika i sa Aleksandrom Vučićem, a u krajnjem i sa pojedincima iz Rusije?
Skandalozno je da je osoba ovakvog profila kao što je Stevan Simijanović imala upliv u bezbjednosni sistem Crne Gore. Zato tražimo da se ova afera do kraja rasčisti, da se utvrdi kakva je šteta nanijeta našoj državi i ko je za to kriv. Uzaludan je pokušaj državnog vrha, da skrenu pažnju sa ovih pitanja, i oslobodi se odgovornosti.
***
SD: Ljubav prema tuđoj ne može biti jača od ljubavi prema sopstvenoj državi
Risto Kovačević, predsjednik OSD Nikšić:
Članovi Omladine Socijaldemokrata Nikšić organizovali su, povodom 14. februara, akciju kojom su poslali poruku ljubavi gradu u kojem žive.
“Mi smo odlucili da upravo danas, na dan zaljubljenih, odnosno dan ljubavi, posaljemo našem Nikšiću i našoj Crnoj Gori lijepu sliku i snažnu poruku – poruku pozitivne atmosfere i sreće, ali i da jasno i glasno saopštimo da uvijek postoji ono što nas spaja i što će nas spajati, a to je ljubav jednih prema drugima, ali i ljubav prema gradu koji najviše volimo i koji zajedno treba da mijenjamo nabolje”, rekao je Risto Kovačević, predsjednik Omladine Socijaldemokrata Nikšića.
Kovačević je istakao da primitivizam i agresivnost, kojima smo nažalost sve više izloženi, ne smije nadvladati civilizovanost i pristojnost.
“Baš kao što ljubav prema tuđoj ne može biti jača od ljubavi prema sopstvenoj državi. Grad Ljuba Čupića, Vita Nikolića i Miladina Šobića, grad piva i čelika, uvijek je znao da prepozna prave vrijednosti. Tako je bilo i tako će biti. I 14. marta, ali i svakog drugog dana do danas i ubuduće”, zaključio je Kovačević.
***
Demokrate: Sredstva iz Egalizacionog fonda služila su za održavanje aktuelne vlasti u Opštini Nikšić
Filip Radulović, član OO Demokrata Nikšić:
Sredstva iz Egalizacionog fonda umjesto da služe kao instrument za ujednačavanje finansijski slabijih opština i da posredno doprinesu unapređenju poslovnog ambijenta, privlačenju novih investicija i do otvaranja novih radnih mjesta, služila su, po provjerenoj DPS recepturi, isključivo za održavanje aktuelne vlasti u Opštini Nikšić.
Opština i pažljivo odabrani predstavnici građana, od 2004. godine, podigli su nivo “potrebe” za sredstva iz ovoga Fonda ni manje ni više nego za 250%, a u proteklih deceniju i po, ne samo da nije bilo nikakvih investicionih aktivnosti koje bi dovele do povećanja zaposlenosti a time i do povećanja fiskalnog kapaciteta i stepena razvijenosti Opštine, već je usljed pogoršanja privrednog ambijenta zbog minimalnog ulaganja lokalne vlasti u razvoj grada preko kapitalnih investicija, došlo je do smanjene privredne aktivnosti a samim tim i do smanjenja broja zaposlenih u ovoj opštini, što se odrazilo na pad fiskalnog kapaciteta i stepena razvijenosti opštine. Sve to je dovelo do većeg izdvajanja iz ovog fonda za ovu lokalnu samoupravu.
Tendenciju rasta ovog fonda imamo iz godine u godinu tako da od 2005. godine pa zaključno sa 2012. godinom poreski obveznici su Opštini Nikšić, zbog povećanja njene finansijske nestabilnosti i smanjenog stepena razvijenosti, preko Egalizacionog fonda dodijelili 16,7 miliona evra ili prosječno nešto više od 2 mil. evra godišnje.
Od 2013. do 2019. godine, iz ovog fonda je Opštini Nikšić dodijeljeno više od 40 miliona eura. Dakle, od 6 donešenih budžeta za period vlasti DPS-a, gotovo 2 cijela bila su isključivo od Egalizacionog fonda. Dakle, da nije bilo tih sredstava, Opština Nikšić ne bi mogla izmiriti ni osnovne izdatke neophodne za funkcionisanje lokalne zajednice.
Na kraju, postavlja se pitanje na osnovu koje metodologije je aktuelna vlast u Nikšiću ustanovila “da je poslednjih nekoliko godina došlo do naglog razvoja ove lokalne samouprave” i da je “u budžetu opštine postignuta puna finansijska stabilnost”. Očigledno se radi o neslaganju i sa zdravim razumom i sa metodologijom koju koristi Egalizacioni fond koji je Opštinu Nikšić proglasio finansijski nestabilnom i svrstao je u red nerazvijenih opština, pa joj iz tog razloga iz godine u godinu rasporedjuje velika materijalna sredstva bez kojih bi ista bankrotirala.
Po preuzimanju vlasti 14. marta, sprovešćemo finansijsku konsolidaciju i sredstva iz Egalizacionog fonda usmjeravati na razvoj grada i otvaranje novih radnih mjesta. Nećemo kupovati socijalni mir, već ćemo stvarati uslove za prevazilaženje problema i uspostavljanje dugoročno održivog stanja finansija.
***
Prava CG: Aкo tužilaštvo ostane izolovan sistem, ne može se očeкivati napredak, bez obzira ko bio na čelu
Mitar Šušić, advokat, Prava Crna Gora:
Izmjene tužilačkih zakona neophodne su kako bi državno tužilaštvo izašlo iz duge i kompletne krize i njihovo odlaganje zbog navodnog ili stvarnog pritiska pojedinih spoljnih aktera nema utemeljenje ni u ustavnom poretku Crne Gore, ni u političkom pragmatizmu i evropskoj agendi.
Svima u Crnoj Gori i van nje potpuno je jasno da ova institucija ne uživa povjerenje javnosti, a brojne problematične odluke i postupci u prethodnom periodu u potpunosti su obesmislisle način funkcionisanja ovog dijela državne pravosudne vlasti, lišene bilo kakvog oblika kontrole od strane drugih grana vlasti.
Svakako da tužioci treba da budu nezavisni i samostalni u donošenju odluka i da niko nema praao da utiče na taj segment njihovog rada. Međutim, kada se radi o odgovornosti za kvalitet rada, izboru i razrješenju, discilinskoj odgovornosti i napredovanju, funkcionisanje državnog tužilaštva mora biti podvrgnuto kontroli tijela van tužilaštva, kako bi se ostvarila puna povezanost i integrisanost svih djelova državnog sistema. U protivnom, ako tužilaštvo ostane potpuno izolovan sistem, samodovoljan i samo-zadovoljan, gdje tužioci sami sebe biraju, sami ocjenjuju svoj rad i svako legitimno pitanje društva proglašavaju napadom na nezavisnost, ne može se očekivati nikakav suštiski napredak u ovoj instituciji, bez obzira ko bio na njenom čelu.
Svaki sistem bez eksterne kontrole, nužno postaje zatvoren i nepristupačan, neefikasan i neodgovoran.
Aktuelno rješenje, gdje tužioci imaju većinu u tužilačkom savjetu, eksperiment je koji je od strane Evropske unije preporučen svega nekolicini država i svugdje se pokazao neuspješnim. U razvijenim zemljama, ne postoji ovakav primjer odvajanja državnog tužilaštva od države kao organske cjeline. Tako, u Njamačkoj, Austriji, Finskoj ali i nekada socijalističkoj Češkoj državne tužioce bira ministar pravde. U Francuskoj, Belgiji, Holandiji i Italiji tužilački savjeti u nekom obliku zaista postoje, ali je njihova uloga konsultativna ili je njihov sastav takav da ne omogućava potpuno odsustvo kontrole bilo koje grane vlasti nad radom tužilaca, dok je u Norveškoj, Švedskoj, Danskoj i Islandu uloga savjeta više administrativna, a suštisnko uređenje tužilačkog aparata prepušteno političkoj vlasti.
Ne vrijede prigovori da su to države „visokog demokratskog kapaciteta“ i da jedna pravila vrijede za njih, a druga za nas, jer mi potičemo iz socijalističkog sistema, pa je nužno otrgnuti tužilaštvo od „narodne vlasti“, odnosno komunističkih partija koje su suvereno vladale u svakom dijelu državnog aparata. Prije svega, to nije tačno, jer niz zemalja bivšeg socijalističkog bloka, a današnjih članova EU, upražnjava potpuno drugačije modele, pa je tako u Češkoj izbor tužilaca u potpunosti prepušten legitimnoj političkoj vlasti, dok je u Mađarskoj, Sloveniji ili Estoniji, sistem takav da funkcionisanje pravosudnih savjeta u dobroj mjeri podvrgava kontroli zakonodavne i izvršne vlasti.
Uostalom, takav pristup je u praksi promašio cilj, jer se upravo na primjerima bivših socijalističkih zemalja pokazalo da u tom slučaju suštinska moć sa organa političke vlasti prelazi na tužioce koji su ponikli u starom sistemu, pa se, bez mogućnosti kontrole spolja, partijska svijest samo dodatno učauri u tužilačkoj organizaciji. Zbog toga su se čak i sa zvaničnih adresa Evropske unije, mogle čuti ocjene da su pravosudni savjeti neprimjereni za države u tranziciji, jer etička kultura i osjećaj pravosudne dužnosti još uvijek nedostaju.
U našem slučaju, tužilački savjet kao tijelo u kojem većinu čine samoizabrani tužioci, potpuno je neodrživ, neefikasan i nepravedan model, koji udaljava tužioce i tužilaštvo od zajednice za koju rade, koja ih plaća, a kojoj ni na koji način ne polažu račune. Prednje se posebno problematizuje kada se ima u vidu stroga, monolitna, hijerarhijska organizacija tužilaštva, koja svu samostalnost i nezavisnost državnih tužilaca stavlja u ruke rukovodilaca državnih tužilaštava, a njihovu u ruke Vrhovnog državnog tužioca (čl.133 Zakona o državnom tužilaštvu). Dakle, u takvim okolnostima tužilačka organizacija neminovno postaje posebna nedodirljiva kasta, koja – slično sveštenicima u srednjem vijeku – može raditi što hoće bez ikakve odgovornosti prema bilo kojem segmentu društva, osim pred vlastitim šefovima.
Jednostavno, čak i briselska birokratija ima uši da čuje, jer valjda nema razloga da vjerujemo da bi svjesno insistirali na rješenjima koja su se pokazala lošim.
***
SD: Minimalna zarada da bude 50% prosječne, minimum 260 eura
Poslanici Socijaldemokrata podnijeće amandman na izmjene i dopune Zakona o radu koje su predložili predstavnici parlamentarne većine. Navedenim amandmanom biće definisano da minimalna zarada ne može biti niža od 50% prosječne zarade, što bi trenutno iznosilo nešto preko 260 eura, naveli su u SD-u. Podsjećamo da je minimalna zarada u Crnoj Gori 222 eura.
“Predlog predstavnika parlamentarne većine je povećanja minimalne zarade na 250 eura što je oko 48% prosječne zarade. Usvojena Konvencija Međunarodne organizacije rada (MOR) o zaradi, kaže da minimalna zarada treba da bude od 50 i više odsto od prosječne. To je jedan od razloga zašto smo predložili da minimalna zarada ne može biti niža od 50% prosječne zarade što je trenutno nešto preko 260 eura. Osim toga, sistemski je ispravnije i povoljnije za zaposlene da se donja granica minimalne zarade ne određuje u apsolutnom iznosu nego u procentualnom, jer u slučaju da prosječna zarada raste logično je da raste i minimalna zarada”, ističu u SD.
Takođe, amandmanom poslanika SD-a će biti predviđena i zaštitna mjera za zaposlene u slučaju da dodje do pada prosječne zarade što bi za posljedicu moglo da dovede do smanjenja minimalne zarade. “To ćemo definisati na način da u slučaju pada prosječne zarade, neto iznos minimalne zarade ne može biti manji od 260 eura” – navode Socijaldemokrate.
“Osim toga, kao što smo istakli na skupštinskom odboru za zdravstvo, rad i socijalno staranje, predložićemo da Skupština uz izmjene Zakona o radu, kojima će se povećati minimalna zarada, donese zaključak u kojem će zadužiti Vladu Crne Gore da u saradnji sa socijalnim partnerima predloži smanjenja fiskalnog opterećenja troškova rada. Zakonske izmjene u cilju navedenog smanjenja je potrebno da Parlament donese do početka primjene novog iznosa minimalne zarade. Ovo je veoma važno u situaciji prisutne nelikvidnosti značajnog broja mikro, malih i srednjih preduzeća, koja je dodatno pogoršana usljed negativnih posljedica pandemije COVID-19, kao i zbog činjenice da je poresko (fiskalno) opterećenje troškova rada najveće u regionu. Izuzetno je važno povećati minimalnu zaradu, koja je i sa predloženim povećanjem među nižim u regionu, ali isto tako i obezbijediti da se usljed takve neophodne mjere ne dovede potencijalno u pitanje opstanak određenog broja postojećih radnih mjesta i proširi ‘sivo tržište’, jer smo svjedoci kompleksnosti trenutnog ambijenta u kojem posluje većina poslodavaca u Crnoj Gori”, zaključuju u SD-u.
