Nekada jedan od najagilnijih članova Udruženja književnika “Ars Antibari” iz Bara, Saladin Dino Burdžović, sada nastanjen u Ofenbahu, Njemačka, juče se prvi put u izuzetno bogatoj karijeri predstavio autorskom večeri podgoričkoj publici.
Veče je organizovalo JU Centar za očuvanje i razvoj kulture manjina Crne Gore (CEKUM), uz podršku Narodne biblioteke “Radosav Ljumović”.
Nakon pozdravnog govora direktora CEKUMA Gzima Hajdinage, direktor “Aamanaha” Atvija Kerović pomenio je niz djela koje je ovaj plodni pisac, dobitnik velikog broja književnih nagrada, objavio za izdavačku kuću na čijem je čelu. Potencirao je značaj poetske knjige ”Rifat”, posvećene “revolucionaru Tršu”, kojom je “Burdžović čitavom svijetu pokazao sopstveni antifašizam I borbu protiv narastajućeg zla koje ponovo prijeti”, i koja je doživjela šesto izdanje.
Režiser i pisac Nikola Vukčević osvrnuo se na višedecenijsko prijateljstvo s Burdžovićem, podsjećajući da je upravo iz njegovog dvorišta u Podgorici krenuo u svijet emigranata, “ali ne dozvolivši da bude utopljen u sivilo iseljenika i asimiliran”, već je “očuvao sopstveni poetski i prozni izraz kojim je etablirao sebe u tokove književnosti različitih zemalja, svoj i hrabar, surovo iskren, ponekad ciničan i ironičan, ne raskidajući nijednog trena u glavi veze sa rodnim Bijelim Poljem, kao što je Markes bio uvijek u svom Makondu”.
U emotivnom govoru, Vlatko Simunović, publicista i književni kritičar, govorio je o genezi razvoja njegovog odnosa sa Burdžovićem, od studentskih dana u Nikšiću, preko Beograda i Subotice, do odlaska u Njemačku I činjenice da je od buntovnog, džemsdinovski namgrođenog mladića, kao od brijega odvaljenog, “oko kojeg je vazda bilo puno djevojaka koje su se bavile književnošću, ali i dosta ispijenih čaša”, postao pisac koji udara poezijom i prozom kao svojim najjačim oružjem, ne uljepšavajući i ne povalađujući nikome”.
Na kraju večeri, umjesto obraćanja, Burdžović je pročitao nekoliko pjesama iz knjige koja je u procesu štampanja – “El fatiha za legitimni vojni cilj” o ratnom i poratnom Mostaru. Mimo protokola, nikšićki pjesnik Čedo Baćović govorio je pjesmu posvećenu Burdžoviću.
Značajan broj Barana je prisustvovao promociji, odajući tako poštovanje prema kolegi i prijatelju koji je na važnije književne večeri “Ars Antibarija” dolazio vozom iz Bijelog Polja. “Bjelopoljski Baranin”, kako su ga zvali, autorskim radovima je zastupljen u svim zbornicima Udruženja. Pamti se njegov nadahnuti nastup na poetskom performansu “Ostrogoti jure, nadomak su cilja” u tada kultnom barskom caffeu “Andriana” iz 1999. godine ostao u sjećanju. Nekoliko mjeseci kasnije, odselio se za Njemačku i nikada više nije nastupao u Baru.
Saladin Dino Burdžović rođen je 1968. godine u Bijelom Polju. Gimnaziju je završio u rodnom gradu, a književnost studirao u Beogradu i Nikšiću. Od 1994. do 1999. bio je član Udruženja “Ars Antibari” iz Bara. Pojedini naslovi iz njegovih knjiga zastupljeni su u preko pedeset antologija, zajedničkih zbirki i zbornika poezije i proze. Prevođen je na albanski, mađarski, poljski, bugarski, makedonski, slovenački, turski, francuski, ruski i njemački jezik. Dobitnik je više nagrada za poeziju, prozu i drame. Član je Crnogorskog društva nezavisnih književnika (CDNK), crnogorskog P.E.N. centra i od 2008. godine Udruženja književnika Njemačke, Hessen.
