Centralni dio manifestacije „Dani Svetog Jovana Vladimira“ održava se danas, na dan kada Crkva proslavlja slavu Sabornog hrama koji nosi njegovo ime.

Proslava je započela jutros Svetom arhijerejskom liturgijom koju je služio arhiepiskop cetinjski i mitropolit crnogorsko-primorski gospodin Joanikije, zajedno sa više arhijereja. Večernja služba biće održana u 18 časova i 30 minuta, a nakon nje, ispred Sabornog hrama, krenuće svečana litija ulicama grada.

Obilježavanje Dana Svetog Jovana Vladimira počelo je 31. maja, a završiće se 8. juna Trojičindanskom litijom, u okviru koje se krst Svetog Jovana Vladimira iznosi na vrh Rumije. Tamo će u Crkvi Svete Trojice Svetu arhijerejsku liturgiju služiti episkop dioklijski gospodin Pajsije.

Dan Svetog Jovana Vladimira obilježava se i u selu Bradašes kod Elbasana, gdje se nalazi manastir posvećen ovom svecu. Okuplja vjernike iz svih krajeva Albanije i regiona.

Sveti mučenik Jovan Vladimir poticao je iz roda kneževa iz Zahumlja. Njegov djed bio je Hvalimir, a otac Petrislav. Vladarsku dužnost preuzeo je oko 1000. godine, kada je postao vladar Duklje, i ostao na njenom čelu do 1016. godine.

Njegova vladavina odvijala se u burnim vremenima, tokom rata između Vizantije i Samuilovog carstva. Iako saveznik Vizantije, Jovan Vladimir nije uspio da odbrani Duklju – Samuilo je zauzeo kneževinu 1009/1010. godine i zatočio ga u Prespi, na jugozapadu današnje Sjeverne Makedonije.

Kako svjedoči „Ljetopis Popa Dukljanina“, Samuilova kćerka Teodora Kosara zavoljela je zarobljenog kneza i zamolila oca da je uda za njega. Samuilo je pristao i, po ženidbi, vratio Jovana Vladimira na presto, dajući mu i sjeverni dio Drača da njime upravlja kao vazal.

Jovan Vladimir bio je poznat po svojoj dubokoj pobožnosti, pravednosti i saosjećajnosti. Izbjegavao je sukobe i uspio da očuva mir čak i u vrijeme pada Samuilovog carstva. Samuilo je preminuo 1014. godine, a vlast je preuzeo njegov sin Radomir, kojeg je ubrzo ubio rođak Vladislav i postao vladar 1015. godine.

Već 1016. godine, Jovan Vladimir je podmuklo ubijen po nalogu Jovana Vladislava. Obezglavljen je ispred crkve u Prespi. Njegove mošti su nakon nekoliko godina prenesene u Duklju, potom oko 1215. godine u Drač, gdje su ostale do 1381.

Kasnije su čuvane u manastiru kod Elbasana, a od 1995. godine nalaze se u Sabornoj crkvi u Tirani, sjedištu Albanske pravoslavne crkve.

Krst koji je Vladimir  držao u ruci u trenutku pogubljenja – vjekovima se čuva u porodici Andrović iz Veljih Mikulića i iznosi se na Rumiju svake Trojice.

Na ikonama, Jovan Vladimir se prikazuje kao kralj u punom vladarskom ruhu, sa krunom na glavi, odsječenom glavom u lijevoj i krstom u desnoj ruci. Neposredno nakon smrti proglašen je za sveca i mučenika.

Ovom svecu mole se i Albanci, jer se vjeruje da pomaže svima. Nazivaju ga „slovenskim i albanskim štitom”.

„Dane Svetog Jovana Vladimira“ tradicionalno organizuju Mitropolija crnogorsko-primorska i Crkvena opština Bar.