Danas 16. april.
1941. GODINE:
Nakon kratkotrajnog aprilskog rata, kapitulirala je Kraljevina Jugoslavija, a sile osovine i njihovi trabanti okupirali su jugoslovensku teritoriju.
Područje barskog sreza zauzele su jedinice italijanskog 14. korpusa 9. armije, a Ulcinj, Krajina, Vladimir, Šestani i Pečurice su pripojeni tzv. Velikoj Albaniji. Divizija “Messina” ušla je u Bar i uspostavila garnizone u Baru i Virpazaru, a finansijsku stanicu u Mišićima. Došli su u primorske gradove bez otpora, a na Pristan su najprije stigle motociklističke jedinice, a zatim i kopnene snage. Građanska uprava prepuštena je komesaru Giovanniju Milettiju, bivšem predstavniku “Barskog društva” u Beogradu.
***
1954. GODINE:
Savezna Vlada je donijela odluku o osnivanju preduzeća “Luka Bar u izgradnji”.
Odobren je investicioni program za projekat prve faze kojom je bila predviđena izgradnja glavnog i sekundarnog lukobrana, gatova 1, 2 i 5, izrada plana lučkog iskopa i urbanističko rješenje lučkog područja. Na oglase raspisivane za prijem stručnjaka, naročito inženjera, dugo se niko nije javljao jer je Bar smatran za mali grad na periferiji države. Zbog toga su zapošljavani tehničari koji su vršili nadzor, čime je faktički osnovana Tehnička služba.
***
1960. GODINE:
Narodni odbor Opštine Bar donio je Odluku o saglasnosti za podizanje vikend kućica na Velikom Pijesku.
Saglasnost je data na zahtjev stambene zadruge “Odmor” za oko 50 kućica nedaleko od mora, ukoliko investitor ispuni sanitarne i urbanističke uslove. Šef Odsjeka za komunalne poslove Kosto Nikočević naglasio je u dopisu da se radi samo o saglasnosti opštinskog organa, ali da se prije gradnje mora podnijeti zahtjev za odobrenje uže lokacije i građevinska dozvola, te da svi komunalni priključci padaju na teret investitora.
***
1979. GODINE:
Pošto su hladnu noć 15. na 16. april nakon zemljotresa proveli na livadama oko vatre, a šatora još nije bilo, u pomoć su građanima Bara pritekle opštinske, republičke i državne institucije.
Jugoslovenske željeznice su na raspolaganje stavila putničke vagone, pa su se mnogi odlučili na život u kupeima. Veliki broj porodica, mahom radnika “Prekookeanske plovidbe” je spavalo na brodu “Sveti Stefan”. Voda je cisternama počela da se distribuira po opštini, za gladno stanovništvo dijeljene su konzerve, a ubrzo su počela da pristižu vojnička ćebad i šatori. Predsjednik SFRJ Josip Broz Tito je pozvao sve jugoslovenske narode da pomognu Crnoj Gori. Čitava zemlja podigla se na noge i uključila u davanje pomoći maksimalnom brzinom i intenzitetom. Pošto je postojala opasnost od epidemije, pristupilo se vakcinaciji stanovništva.
