Porodica Gordane i Milana Marinkovića, za koju su NVU “Žene Bara” i NVO “Povjerenje” pokrenuli humanitarnu akciju kako bi im obezbijedili krov nad glavom, i dalje živi u izuzetno teškim uslovima- pod nadstrešnicom, bez struje, vode, toaleta… Kišni i hladni dani, koji tek počinju, ne samo da donose još veće probleme ovoj petočlanoj porodici, već zbog ozbiljno narušenog zdravlja, ugrožavaju i njihove živote.
Iz dvije nevladine organizacije upozoravaju da je posljednji čas da se Marinkovićima obezbijedi siguran krov nad glavom. Do sada je sakupljeno 7.000 eura, a mladi Barani koji žive u Njujorku, Marko Karanikić i Jakša Radović priključili su se humanitarnoj akciji na drugom kontinentu, i samo za jedan dan sakupili preko 2.000 dolara. Sve je to nedovoljno za trajno i adekvatno rješavanje stambenog problema ove barske porodice.
Marinkovići su u Bar došli prije gotovo četrdeset godina i nastanili se u centru, u Ulici maršala Tita. Bili su dio života i odrastanja grada i njegovih stanovnika. Davno su, zbog širenja i razvoja Bara, morali da napuste koliko – toliko uslovan smještaj, pa od tada žive u nepodnošljivim uslovima, nedostojnim čovjeka.
„Pitam se da li je moguće da dozvolimo da nadomak nas, u 21. vijeku neko živi na ovaj način. Spremaju, kuvaju, kupaju se na ulici, a samo možemo da pretpostavimo kako im je ovih kišnih dana i kako će im tek biti, kada se voda sliva sa trošnog krova nadstrešnice direktno u njihove krevete, ili kada duva barski sjever. Danas nijedno dijete nije zaslužilo da živi ovakvim životom i nijedna starost nije zaslužila da broji i čeka svoje poslednje dane na ulici, ako ih uopšte dočekaju“, kazala je predsjednica NVU „Žene Bara“, Ljiljana Vujović.
Gordanin muž Milan, koji je penziju stekao u barskom Komunalnom preduzeću, teško je obolio, a kćerka čije dvoje djece žive sa njima i njihovim sinom, takođe je oboljela i smještena je u bolnicu u Dobroti. Goca strahuje da će umrijeti, a djecu ostaviti na ulici. Unuk pohađa Srednju ekonomsko- ugostiteljsku školu, unuka O.Š. “Blažo Jokov Orlandić”, a sin radi za dnevnicu od tri ili pet eura.
„Voljeli bi da imamo krov nad glavom, da živimo mirno, u suvom i toplom, da ne pada kiša na nas dok spavamo. Ja spavam na dušeku, sin na krevetu, a kiša pada na njega. Ne mogu to više da gledam. Zvali su me iz Dobrote da uzmem kćerku da je dovedem, a ja nemam gdje. Kada bismo imali krov nad glavom, odmah bih pošla za nju, da budemo svi zajedno. Unuka se kupa vani, naočigled drugih ljudi. Užasno je teško. Moja želja je samo da ne umrem dok ih ne obezbijedim. Mnogo sam zahvalna Ljilji i dr Gini, svima koji su uplatili novac. Nadam se da će se naći neko rješenje za nas“, priča sa suzama Goca Marinković.
Nevladine organizacije “Žene Bara” i “Povjerenje” pokrenule su humanitarnu akciju još 2018. godine, da bi je ponovo aktuelizovale u maju, ali zbog epidemije koronavirusa, loše sezone i političke izborne kampanje, kako objašnjava predsjednica NVO “Povjerenje”, dr Gina Masoničić, kratko je zapostavljena.
„Prvi kišni dani ponovo nas sve opominju da moramo hitno naći rješenje za smještaj ove namučene porodice. Ne možemo biti mirni i gledati kako žive i kako pate. Mi smo imale predlog koji nije mogao da se realizuje i sada pokušavamo da nađemo makar privremeni smještaj dok ne prođu jesen i zima, jer su ovih dana, zbog kiše čitavu noć proveli u vodi. Naravno, nakon toga mora se trajno riješiti njihovo stambeno pitanje, jer nehigijenski uslovi u kojima žive nisu samo prijetnja njima, već i svima koji žive u neposrednom okruženju“, ističe dr Masoničić.
Direktor Centra za socijalni rad, Slobodan Đonović, takođe smatra da su Marinkovići jedna od najugroženijih barskih porodica.
„Mi činimo sve što je u našoj moći da im pomognemo u hrani i odjeći, nedavno im je naš volonter odnio paket hrane iz Crvenog krsta, ali rješavanje stambenog pitanja korisnika materijalnog obezbjeđenja je u nadležnosti opštine. Zbog toga smo, na inicijativu predstavnica nevladinih organizacija, koje su pokrenule humanitarnu akciju, imali zajednički sastanak u maju. Razumijem da opštinska administracija mora iznaći rješenje za ovakvu problematiku kroz zakonsku proceduru, sa jednakim uslovima za sve. Ali, ovo je jedan od najtežih slučajeva i sigurno bi bilo opravdano da se vanredno riješi, do čega će, nadamo se, i doći“, kazao je odgovarajući na naše pitanje Đonović.
Na sastanku sa predstavnicima lokalne uprave i Centra za socijalni rad, Ljiljana Vujović i dr Gina Masoničić su predložile da se jedan od montažnih objekata u naselju Bjeliši, koji je u svojini opštine, ustupi na korišćenje porodici Marinković, a za adaptaciju i opremanje bi bila iskorišćena sakupljena donatorska sredstva.
Međutim, iz lokalne uprave su uvidom u službenu evidenciju Uprave za nekretnine, utvrdili da se predmetni objekti, zajedno sa katastarskom parcelom, nalaze u zahvatu DUP-a “Topolica IV”, na trasi planirane saobraćajnice UP S4, u zoni “A”, u skladu sa Programom uređenja prostora opštine Bar za 2020. godinu. Dakle, utvrđeno je da se objekti na toj katastarskoj parceli ne mogu koristiti za rješavanje socijalne stambene problematike, niti su u prethodnom periodu dodijeljivani licima u stanju socijalne potrebe. Kod takvog činjeničnog stanja, ne postoji zakonski osnov da se prihvati predlog nevladinih organizacija i dostavi Skupštini na usvajanje, kao organu isključivo nadležnom za raspolaganje nepokretnom imovinom opštine, kaže se u saopštenju koje je našoj redakciji uputila Služba predsjednika opštine, Dušana Raičevića.
Iz opštine Bar podsjećaju da su krajem 2019. godine iskazali spremnost i planirali budžetska sredstva, kako bi u saradnji sa Ministarstvom rada i socijalnog staranja, učestvovali u kupovini dvadeset stambenih jedinica, u sklopu projekta “Regionalni stambeni program u Crnoj Gori”, za što još uvijek nijesu dobili odgovor od nadležnog ministarstva. Tim programom obezbijedilo bi se rješavanje stambenog pitanja za jedan broj najugroženijih lica sa statusom raseljenih i izbjeglih sa teritorije barske opštine, zaključuje se u saopštenju.
