Zanimljivu reportažu sa gostovanja u Italiji poslali su nam članovi dramske trupe “Mon pote” Gimnazije “Niko Rolović”. Kako su vidjeli Firencu i koje utiske nose sa fesitivala “Théâtralisons ensemble“ pročitajte u nastavku:
Ne znamo kako je Firenca izgledala u prethodnim vijekovima, ali smo sigurni da u ovom itekako opravdava svoj latinski naziv Florentia iz I vijeka p.n.e. Florence je zaista pravi grad-muzej prepun cvijeća i zelenila, a njen Duomo, odnosno glavna katedrala, ne zove se slučajno baš Santa Maria del fiore. Iako smo izgubili čitav jedan festivalski dan zbog pomjeranja našeg niskobudžetnog leta za Bolonju (ovo nažalost nije prvoaprilska šala!), nimalo nismo zažalili što se naš prvi susret sa Firencom desio upravo noću. Pogled na veličanstvene mostove i predivne fasade velelepnih zdanja ublažio je sve muke podužeg lutanja sa koferima do hostela Mia Palace smještenog u najužem istorijskom centru grada, na samoj obali rijeke Arno.
Na festivalu “Théâtralisons ensemble” je učestvovalo 20 trupa iz 6 zemalja: Francuske, Rusije, Rumunije, Egipta, Italije i Crne Gore. Svi učesnici festivala su bili u prilici da se okušaju u pozorišnim, jezičkim, poetskim, muzičkim, plesnim i cirkuskim improvizacijama na radionicama organizovanim nakon predstava. Festivalska publika je četiri puna dana uživala u ljepoti jezika i scenskog nastupa, predivnoj muzici i svjetlosnim efektima, živopisnim kostimima i jakim emocijama. Zaista je bila velika čast nastupati u maloj, ali prepunoj sali Francuskog instituta, pred publikom koja pomno prati svako izvođenje, smije se i plače zajedno sa glumcima na sceni. Kao i mnogi drugi u nizu frankofonih festivala, “Théâtralisons ensemble” je pokazao slatke muke pozorišne umjetnosti i još jednom potvrdio raskošnu ljepotu i izuzetnu moć kojom francuski jezik ujedinjuje različita podneblja, kulture i narode.
U obilazak grada smo krenuli iz samog njegovog srca, sa Piazza della Signoria. Firenca je, naime, u doba feudalizma, tačnije u XIII vijeku, nakon krvavih borbi između gvelfa i gibelina, postala sinjorija kojom su vladali priori, da bi se kasnije, sa procvatom bankarstva i trgovine, pretvorila u slobodnu komunu. A kad je krajem XV vijeka dobila status republike, njen prvi čovjek Đirolamo Savonarola je spaljen na ovom trgu zbog svojih reformatorskih ideja. Sa mjesta na kojem je izvršeno pogubljenje danas se pruža pogled na Neptunovu fontanu Mikelanđelovog Davida, staru rezidenciju porodice Mediči Palazzo vecchio, grupne skulpture u Loggia dei Lanzi sa potresnim prizorima otmice Sabinjanki, Herkulovih podviga i poraza Grka pod Trojom, i naravno, na galeriju Uffizi sa statuama slavnih Firentinaca, među kojima su vladari Cosimo Vecchio i Lorenzo Magnifico, slikari Michelangelo Buonarroti, Leonardo da Vinci, Donatello, Raffaello i Giotto, arhitekta Alberti, književnici Dante Alighieri, Giovanni Boccaccio, Francesco Petrarca i Nicolo Machiavelli, istraživač Amerigo Vespuci, naučnik Galileo Galilei, zlatar Benvenuto Celini.
Kroz Vazarijev koridor prešli smo preko čuvenog mosta Ponte vecchio koji povezuje Palazzo vecchio i Palazzo Pitti, odnosno staru i novu rezidenciju porodice Mediči čiji su predstavnici mudro vladali Firencom gotovo pet vijekova, bili veliki mecene i raspolagali najpoznatijim djelima italijanske i svjetske umjetnosti. Za suprugu Kozima I, Eleonoru od Toleda, na prostoru nove palate u podnožju brda Boboli, izgrađeni su i veličanstveni vrtovi. A pred katedralom Santa Maria del fiore svima nam je zastao dah: ova trobrodna crkva u obliku latinskog krsta, izgrađena od sitnih bijelih, zelenih i crvenih mermernih pločica, čini jedinstvenu cjelinu zajedno sa Đotovim zvonikom visokim 85 metara i Krstionicom posvećenom Svetom Jovanu Krstitelju, zaštitniku Firence. Najljepši pogled na grad pruža se ipak iz Vrta Ruža, sa platoa Mikelanđelo i brežuljka na kom je podignuta crkva San Miniato u čijoj se kripti nalaze mošti prvog hrišćanskog mučenika iz III vijeka.
Naravno da se ne mogu zaobići ni Casa di Dante, Chiesa di Dante i crkva Santa croce gdje se nalazi Danteova počasna grobnica i u kojoj su sahranjeni veliki renesansni slikar i vajar Mikelanđelo Buonaroti, čuveni naučnici Galileo Galilej i Guljelmo Markoni, kao i jedan od najvećih italijanskih kompozitora, Đoakino Rosini.
Ako nekad budete u prilici da po Firenci idete našim stopama ili nekim drugim stazama kojima, zbog kiše, mi nismo stigli za ova predivna četiri dana i još ljepše četiri noći, ne zaboravite da u svakom trenutku uživate u nekom njenom slanom ili slatkom kutku! Samo od kvarta San Frediano i ulice Via della Fonderia pođite do mosta Carraia gdje se nalazi istoimena poslastičarnica u kojoj ćete uživati u fantastičnim okusima jednog od najboljih sladoleda na svijetu. A kad se umorite od penjanja na vidikovac odakle se pruža veličanstven pogled na Firencu, svratite u piceriju I bastoni di San Nicolo da vidite šta je prava italijanska pica. I ako želite da osjetite kako Italijani punim plućima uživaju u životu, onda vas čeka bilo koja tipično italijanska trattoria gdje se mora probati firentinski specijalitet tagliate di manzo ili bistecca alla fiorentina uz dobro staro vino da casa!
