U Podgorici je umro Crmničanin Đorđije Đoko Božović, javni i prosvjetni radnik, društveni aktivista i publicista.
Gimnazijsko školovanje završio je u Baru i na Cetinju, a Prirodoslovno-matematički fakultet u Zagrebu za svega dvije godine. Započeo je i studije Ekonomskog fakulteta u Beogradu, ali je uhapšen i zatvoren u logor Goli Otok, gdje je proveo nekoliko godina.
Nakon završenih studija geografije, radio je kao profesor Gimnazije u Baru, Tehničkoj školi u Banja Luci i Brčkom, i na Radničkom univerzitetu u tom gradu. U tom periodu objavio je značajan broj naučnih radova i organizovao naučne i stručne skupove. Bio je i direktor Škole za osnovno obrazovanje odraslih, direktor Centra za opšte obrazovanje i kulturu, kao i rukovodilac punkta Više radničke škole.
U Titogradu je u Skupštini opštine radio na organizaciji rada srednjih škola, potom kao Sekretar zajednice obrazovanja, savjetnik za unapređenje nastave geografije u Zavodu za školstvo, a na mjesto direktora ovog Zavoda došao je 1979. godine. Posebno se bavio programiranjem i planiranjem nastavnog rada u osnovnim školama, te primjenom savremenih metoda i oblika u nastavnoj praksi. Profesionalni put završio je kao direktor Osnovne škole “Vuk Karadžić” u Podgorici 1996. godine. Bio je član Upravnog odbora Geografskog društva Crne Gore i Saveza geografskih društava SFRJ, te član upravnog Saveta radničkih i narodnih Univerziteta SFRJ.
Bio je predsjednik Udruženja Crmničana “13. jul” i Udruženja potomaka boraca i dobrovoljaca u Prvom svjetskom ratu.
Osim naučnih radova, objavio je dvotomno svjedočanstvo o svom boravku na Golom otoku “Zločin u ime naroda”, a zavičaju se odužio obimnom studijom “Crmnica u raljama satane”, u kojoj je sabrao imena i podatke svih Crmničanima koji su poginuli kao vojnici u Drugom svjetskom ratu, bez obzira na kojoj strani bili.
