U organizaciji Centra savremene umjetnosti i Kulturnog centra Bar, sinoć je ispred Dvorca kralja Nikole održano autorsko veče pjesnika, esejiste i romanopisca Milutina Mićovića. O autoru i njegovom stvaralaštvu govorio je akademik CANU prof. dr Siniša Jelušić.
“Pjesništvo je bazični princip Mićevićevog stvaralaštva, u kojem veoma značajno mjesto zauzimaju filozofija i teologija. Za njega Njegoš predstavlja neku vrstu totalne fascinacije. Ja bih čak rekao da on Njegošem potpuno živi”, istakao je prof. dr Jelušić. Citirao je potom Lazu Kostića koji rekao da “svaki pjesnik mora pomalo biti filozof, a svaki filozof mora biti pomalo pjesnik” i naglasio da je “na tragu te teze i stvaralaštvo Milutina Mićovića”.
“Poezija bi trebalo da suoči čovjeka sa sobom i ne samo da ga suoči, kao sa nekim ogledalom, nego da ga oživi iznutra, da mu doda saznanja, radosti… Ali, radost dolazi kroz patnju, kroz suočenje sa tim čudom šta je čovjek. Jedino istinska i duboka radost dolazi otuda”, smatra Mićović.
Autor je tokom večeri čitao stihove svojih pjesma, a posebno nadahnuto govorio je o Njegošu.
“Njegoš je povezao sve prostore. Od običnog čovjeka, junaka, epskog čovjeka, guslara, popa, vladike do božanstvom, lučama napojenog čovjeka. Tako je on riznica našeg jezika, etosa, tajne i tako je živa svaka riječ njegova i dan danas. On je toliko toga rekao i ostavio svom plemenu, narodu ali i čovječanstvu. Zato smo mi mali, a veliki- zato što imamo Njegoša”, kazao je Mićović.
Ističe i da je Njegoš kriterijum za mnogo šta- “poeziju, naše sabore, ali i nesloge”.
“Za sve se ‘potegne’ Njegoš i njegova se riječ nađe sa najviše razloga. Imamo se na koga osloniti, ali “ne može se carstvo zadobiti, na divanu sve duvan pušeći“. Kroz nemar, brigu, uživanje, ne može. Čovjek je stvoren da kroz ovo malo dana, sagori. Ne da sagori da se spepeli, nego da, prosto, dobije saznanje i uvidi šta je čovjek, pa da može onda da ide dalje. Sami moramo da činimo nešto, ako mislimo da do ičeg važnog i smislenog dođemo.Tako je lak besmisao i lako se širi, kao što se i laž lako širi, a istina se zarađuje”, zaključio je Mićović.
Milutin Mićović je pjesnik, esejist, romanopisac. Rođen je 12. juna 1953. u Banjanima. Objavio je knjige poezije “Živa voda” (Univerzitetska riječ, Nikšić, 1987), “Vrata” (dvoknjižje- “Kuća” i “Hljeb za putnike”, Podgorica, Oktoih, 1994), “Tragovi budućnosti” (“Sledi buduščego”, na srpskom i ruskom, prevod Andrej Bazilevski), “Tver” 2010, “Dan noć” 2018. Autor je romana “Razoreni grad”, Podgorica, Oktoih, 1991. Potpisuje i knjige eseja “Tako su govorili Crnogorci”, “Andijevica”, “Stupovi” 1996, “Pisma iz Uranopolisa”, “Novi Sad”, “Svetovi”, 2000, “Srpski lavirint i crnogorski minotaur”, Beograd SKZ, 2003, “Njegoš i savremena Crna Gora”, Podgorica, UKCG, 2006. Priredio je zbornike “Duhovno i političko biće Crne Gore”, Nikšić, 2002, “Njegoš naš savremenik”, Nikšić 2002, “Dani Njegoševi” 2008-9 i “Dani Njegoševi 2011-12. Prevođen je na strane jezike. Zastupljen je u antologiji savremenog srpskog pjesništa na ruskom jeziku “Iz veka u vek” Sergeja Glavjuka, Moskva 2003. Zastupljen je u više antologija savremene srpske poezije. Bio je delegat Skupštine dijaspore i Srba u regionu. Kolumnista u listu „Dan“(Pogorica) od 2007. Napisao je preko 500 kratkih eseja tematizovanih aktuelnim društvenim, kulturnim i političkim temama. Dobio nagrade “Marko Miljanov”, “Miodrag Ćupić”, međunarodnu nagradu Portile Poezi (Rumunija), nagrade biblioteke “Njegoš” iz Peći, ordena V. V. Bolotova (Rusija), priznanje Saveza pisaca Rusije.
Predsjednik je Književnog društva “Njegoš”.
