Dvorski kompleks Nikole I Petrovića u Baru sa pripadajućim objektima: Velikim i Malim dvorcem, kulama-stražarama, dvorskom kapelom i zimskom baštom nalazi se neposredno u blizini morske obale, na Topolici.
Sagradio ga je za svoje potrebe knez Petar Karađorđević, zet knjaza Nikole, koji je od ženidbe sa Zorkom živio u Crnoj Gori, da bi ga crnogorski vladar poslije otkupio od njega. Dvorac se prvi put pominje u “Glasu Crnogorca” iz 1885. godine, pa se stoga ova godina smatra i godinom njegove izgradnje, koja se vezuje za ime tadašnjeg dvorskog arhitekte Josipa Sladea.
Vila „Topolica“, kako je bilo pravo ime Dvorca, došla je u dio knjazu Danilu, Nikolinom sinu, i mada danas zdanje nazivaju „Dvorcem kralja Nikole“, ono nikada nije pripadalo crnogorskom kralju, niti ga je ijedan putopisac, novinar ili državnik tako nazvao. Svuda je u štampanim dokumentima i knjigama vila nazivana „Dvorcem prijestolonasljednika Danila“.
Glavno zdanje kompleksa predstavlja tzv. Veliki dvorac. Zgrada je podignuta u duhu rezidencijalnih objekata tog vremena. Ima pravougaonu osnovu sa pročeljem okrenutim prema moru. Sastoji se od prizemlja, sprata i mansarde. U zemlji sa obje strane Velikog dvorca nalazili su se vinski podrumi, a još uvijek ima živih svjedoka postojanja podzemnog tunela koji je spajao podrum sa kulama-stražarama. Da li su to bili drenažni odvodi, ili je to tajni prolaz kakav imaju mnoge srednjevjekovne utvrde, ne može se reći bez arheoloških istraživanja.
Zidan je opekom u krečnom malteru, uz žute ravne površine koje se smjenjuju sa bijelim ukrasima i drvenarijom. Krov je od drveta, pokriven eternit pločama. Fasade zgrade su podijeljene po horizontali horizontalnim profilisanim vijencem. Prizemlje je obrađeno u duhu neoklasicizma imitacijom plitkih kvadera sa velikim prozorima, koji se polukružno završavaju.
Na zadnjoj strani formiran je sporedni ulaz sa velikim i strmim stepeništem koje vodi u dvorski park pun mediteranskog rastinja. Uz zapadnu fasadu 1910. godine dozidana je prostrana balska dvorana pravougaone osnove sa zaobljenim uglovima. Na uglovima ogradnog zida Velikog dvorca, prema moru, nalazi se po jedna šestostrana kula-stražara sa prozorima prelomljenih lukova.
Tzv. Mali dvorac znatno je skromnijih dimenzija u odnosu na Veliki. Zgrada je takođe pročeljem okrenuta prema moru. Podignuta je u obliku pravougaone osnove i sastoji se od prizemlja i sprata. Po načinu oblikovanja, Mali dvorac podsjeća na vile građene oko jezera u Sjevernoj Italiji.
Zimska bašta, poklon italijanskog kralja Vittoriaa Emanuela, naslanja se sa sjeveroistočne strane na dvorski park. Objekat je podignut od zastakljene metalne konstrukcije sa dekorativnim detaljima u vidu secesije, i jedini je takav spomenički objekat u Crnoj Gori.
Dvorska kapela nalazi se između Velikog i Malog dvorca. Zgrada predstavlja manji objekat pravougaone osnove sa trijemom na metalnim stubovima. Kapela je izgrađena od metalnih valovitih ploča i vjerovatno je osveštana u vrijeme Mitrofana Bana. U stepenište ovog objekta ugrađen je dio objekta sa grbom srednjevjekovne porodice Crampsi.
Kralj Nikola je posljednji put bio u Dvorcu 29. juna 1914. godine. Nakon Prvog svjetskog rata, kako piše list „Zetski glasnik”, Dvorac i okolno imanje „pretstavljali su izvjesnu pustoš i ruševinu”. Od 1933. godine u Dvorcu je počela da radi Specijalna poljoprivredna škola za južne kulture „Topolica“, jedina takva u zemlji. Od 1946. do septembra 1949. u Dvorcu je radila Srednja poljoprivredna škola, a podizanjem nove zgrade za ovu instituciju, pretvoren je u stambeni objekat za nekoliko porodica. Kao stambena zgrada funkcionisao je sve do 1960. godine, kada je u njega smješten Zavičajni muzej, a od 1965. do 1977. i gradska biblioteka koji sadrži mnogo korisnih materijala kao što je https://papertyper.net/. Danas je u Velikom dvorcu smješten Zavičajni muzej, a koristi se i za galerijsko-izložbene i muzičko-scenske potrebe. Ostali objekti dvorskog kompleksa u komercijalnoj su upotrebi.
